ΣΚΙΑΘΟΣ, 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1929. ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΩΡΑΪΤΊΔΟΥ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΩΡΑΪΤΊΔΗ ΣΤῸ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ (1901)

 

Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης.

Ἀκρυλικὸ σὲ χαρτί,  

ἔργο (2018) τοῦ Κώστα Ντιό 

 

Στὶς 25  Ὀκτ. 1929 ἐκοιμήθη στὴ Σκιάθο, τὴ γενέτειρά του, ὁ Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης· ὡς μοναχὸς Ἀνδρόνικος πλέον, ἀφοῦ τὸν προηγούμενο μῆνα ἐκάρη μοναχός. Μετὰ ἀπὸ δύο ἡμέρες στὴν ἐφ. Σκρίπ δημοσιεύται ἀνωνύμως ἕνα μικρὸ ἄρθρο μὲ ἀφορμὴ τὸν θάνατόν του. Γράφει ὁ συντάκτης τοῦ μικροῦ δημοσιεύματος:

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΪΤΙΔΗΣ 

Μετὰ τὸν Παπαδιαμάντην, ὁ Μωραϊτίδης. Μετὰ τὸν Δάμονα ὁ Φιντίας τῆς Σκιάθου. Ἡ ὡραία νῆσος, τὴν ὁποίαν ὁ ἀείμνηστος Γαβριηλίδης ἀπεκάλεσε ‘’καταπρασίνην, εὐωδιἀζουσαν, γαληνιῶσαν, εὐσεβῆ ψυχήν, πολύκολπον, εὐλίμενον, δασοστεφῆ,βοσπορίζουσαν καὶ περικαλλῆ, ἐγένετο ὁ τάφος τοῦ Μωραϊτίδη, ὅπως ἐγένετο ὁ τάφος τοῦ Παπαδιαμάντη. Ὁ Μωραϊτίδης ὑπῆρξεν ὁ κατ᾿ ἐξοχὴν Ἕλλην διηγηματογράφος. Τὰ διηγήματά του, καὶ ἐν γένει ὅλα του τὰ ἔργα,διεκρίνοντο διὰ τὸ Ἑλληνικὸν αὐτῶν χρῶμα, διὰ τὸ ἑλληνοπρεπὲς ὕφος καὶ διὰ τὰς ὑγιὰς ἀρχὰς καὶ βάσεις των. Τὰ ἔργα τοῦ Μωραϊτίδη εἶναι κατ᾿ ἐξοχὴν ἔργα ἑλληνικά,τὰ περισσότερα δὲ ἦσαν ἐμνευσμένα ἀπὸ τὴν γλυκυτάτην θρησκευτικὴν μυστικοπάθειαν τοῦ ποιητοῦ. Καὶ αὐτός, ὅπως καὶ ὁ Παπαδιαμάντης ἐνεπνεύσθη ἀριστουργήματα ἀπὸ τὴν θείαν πνευματικὴν πανδαισίαν τῶν ἐκκλησιαστικῶν βιβλίων. Ἡ Ἑλλὰς εἰς τὸ πρόσωπον  τοῦ Μωραϊτίδου δὲν χάνει μόνον ἕναν βασιλέα τοῦ διηγἠματος, ἕνα δεινὸν χειριστὴν τῆς γραφίδος, ἕνα ὑμνητὴν τῶν ὡραιοτήτων της. Χάνει καὶ ἕνα πραγματικὸ πατριώτην.




             Ἐφ. Σκρίπ, φ. 9890/27.10.1929, σ. 1.

Στὴν ἴδια ἐφημερίδα δημοσιεύεται, τιμητικῶς, στὶς σελ. 1-2 καὶ σὲ συνέχειες στὰ ἑπόμενα φύλλα 28/29/30 Ὀκτ. καὶ 1 Νοεμβρίου τὸ διήγημα τοῦ Ἀλεξ. Μωραϊτίδη «Τῶν θαλασσῶν ὁ Ἅγιος».



Ἐφ. Σκρίπ, φ. 9890/27.10.1929, σ. 1.

 

 

 

 

25 Ὀκτωβρίου 2018

Κυκλοφορεῖ, θείᾳ οἰκονομίᾳ, ἀπὸ τὸ «ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΥΡΥΤΑΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΩΝ» τὸ βιβλίο: 

Ὅλα ἐν τῷ Καρπενησίῳ μεγαλοπρεπῆ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΩΡΑΪΤΙΔΗ ΣΤΟ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ (1901) 

Ἕνα γοητευτικό, περιπετειῶδες καὶ περίεργο ταξίδι διὰ μέσου τοῦ νοτίου καὶ τοῦ βορείου Εὐβοϊκοῦ καὶ ἀπὸ τὴ Στυλίδα, τὴ Λαμία καὶ μέσα ἀπὸ χάνια, βουνά, ἔλατα καὶ χιόνια στὴ πρωτεύουσα τοῦ νεοσυσταθέντος νομοῦ Εὐρυτανίας, τὸ Καρπενήσι, ποὺ κατὰ τὸν Μωραϊτίδη:

«...ὅλα ἐν τῷ Καρπενησίῳ μεγαλοπρεπῆ, τὰ ψύχη του, τὰ δάση του, τὰ κυνήγια του. Μεγαλοπρεπὴς ἀκόμη καὶ ἡ μόνωσις τῆς σφριγώσης πολίχνης, θλιβομένης διὰ τὴν ἔλλειψιν τὴν ἔνοχον τῆς συγκοινωνίας, ἥτις τὴν ἀποκλείει ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος χειρότερον τῆς χιόνος, καταδικάζουσα αὐτὴν νὰ ζῇ ὡς ἐρημίτης μέσα εἰς τὰ μαῦρα πένθη τῆς μοναξίας καὶ μέσα εἰς τὰ μαῦρα ἔλατα…»

Κωνσταντῖνος Σπ. Τσιώλης