Ι. Ν. ΑΓ. ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΟΔΟΥ ΣΟΛΩΝΟΣ. ΜΝΗΜΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΟΡΔΙΟΥ 2017.

Τὴν Κυριακὴ 11 Ἰουνίου 2017, στὸν ἱ. ν. τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων τῆς ὁδοῦ Σόλωνος, στὴν Ἀθήνα, τιμήθηκε ἡ μνήμη τῆς κοιμήσεως (7 Ἰουνίου 1729) τοῦ ὁσιακῆς βιοτῆς λογίου, ἱερομονάχου Ἀναστασίου τοῦ Γορδίου (Μεγ. Βραγγιανὰ τῶν Ἀγράφων 1654 - 1729). 

Μετὰ τὴ  Θ. Λειτουργία, ὁ π. Νεκτάριος Μαμαλοῦγκος, ὁ ὁποῖος συλλειτούργησε μὲ τὸν π. Ἰωάννη Ῥάφφαν, μιλώντας γιὰ τὸ ἔργο καὶ τὴν προσφορὰ στὴν Ἐκκλησία, στὸ Γένος καὶ τὴν Παιδεία τοῦ Γορδίου τόνισε :

Αὐτὴν τὴν ἑβδομάδα, στὶς 7 τοῦ μηνός, ἦταν ἡ μνήμη τῆς κοιμήσεως ἑνὸς ὁσίου ἀνδρὸς ποὺ ἔζησε καὶ δίδαξε στὴν Κεντρικὴ Ἑλλάδα τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ζωῆς του καὶ ἦταν πράγματι ἕνας ἄνθρωπος τῶν Γραμμάτων τότε ποὺ εἶχε κυριαρχήσει τὸ σκοτάδι, στοὺς χρόνους τῆς Δουλείας. Δίδαξε τὰ Γράμματα τοῦ Θεοῦ, τῶν προπατόρων μας, τῶν μαρτύρων καὶ παρέμεινε σ᾿ αὐτὴν τὴν μαθητεία καὶ διδασκαλία μέχρι τελευτῆς του, ἀγαπῶντας καὶ τοὺς συνανθρώπους γύρω του καὶ διδάσκοντάς τους τὰ φῶτα ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας χρησιμοποιῶντας τὰ Γράμματα ὅπως τὰ εἶχε παραλάβει. Εἶναι ὁ ὅσιος Ἀναστάσιος ὁ Γόρδιος ὁ ὁποῖος ἐκοιμήθη στὶς 7 τοῦ μηνὸς Ἰουνίου καὶ εἶναι πρὸς μελέτη καὶ ἐξέταση τὸ θέμα τῆς κατατάξεώς του στὴν ἁγιολογικὴ δέλτο. Θὰ μοιραστεῖ, μαζὶ μὲ τὸ ἀντίδωρο, ἕνα δελτάριο μὲ τὴν ὑπογραφή του ‒ἀπὸ χειρόγραφη ἐπιστολή του στὶς ἀρχὲς τοῦ 18^ου αἰ.‒ καὶ τὸν σύντομο βίο του, προσφορὰ τοῦ συλλόγου Βραγγιανιτῶν «Ἀναστάσιος Γόρδιος» καὶ τῆς «Ἐνορίας Μεγ. Βραγγιανῶν» μὲ ἐπιμέλεια τοῦ ἀδελφοῦ μας Κωνσταντίνου.

 Ὁ Ἀναστάσιος Γόρδιος, στὰ 1676, εἶχε ἔλθει στὴν Ἀθήνα, ὅπου καὶ διετέλεσε μαθητὴς τοῦ διδασκάλου τοῦ Γένους Νικοδήμου Μαζαρράκη (; -1682) στὴ Σχολὴ τῶν Ἀθηνῶν. Ἦταν προστατευόμενος τῆς ἱστορικῆς οἰκογένειας Μπενιζέλων τῶν Ἀθηνῶν ἀπὸ τὴν ὁποία εἷλκε τὴν καταγωγὴ ἡ ἁγία Φιλοθέη ἡ Ἀθηναία, ἡ κατὰ κόσμον Ῥηγούλα Μπενιζέλου. Μὲ τὴν οἰκογένεια τῶν Μπενιζέλων συνδεόταν πολὺ στενὰ ὁ πρῶτος διδάσκαλος τοῦ Γορδίου καὶ πνευματικός του πατέρας, ὁ Εὐγένιος Γιαννούλης (1597-1682), στὸν ὁποία ὀφείλεται καὶ ἡ προσωνυμία Γόρδιος, στὸ μοναχικό του ὄνομα Ἀναστάσιος. Τὸ κατὰ κόσμον ὄνομα τοῦ Γορδίου ἦταν Ἀλέξιος Παπαλέκας.

Κωνσταντῖνος Σπ. Τσιώλης

ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ο ΓΟΡΔΙΟΣ († 7 Ἰουνίου 1729)

Τετάρτη, 7 Ἰουνίου 2017

Μνήμη Ἀναστασίου Γορδίου (1654 – 7 Ἰουνίου 1729)

Τὸ ἱστολόγιο ellinomouseionagrafon.blogspot.com τιμᾷ τὴν μνήμη τοῦ λογίου ἱερομονάχου Ἀναστασίου τοῦ Γορδίου 288 ἔτη μετὰ τὴν κοίμησή του μὲ τὴν ὑπογραφή του ἀπὸ πρωτότυπη ἀποσταλεῖσα ἐπιστολή του καὶ τὸν συνοπτικὸ βίο του.  

«κατὰ πάντα δοῦλος ἐλάχιστος, Ἀναστάσιος ἱερομόναχος ὁ Γόρδιος».

Ἡ ὑπογραφὴ τοῦ Ἀναστασίου Γορδίου, στὸ τέλος αὐτόγραφης πρωτότυπης ἐπιστολῆς του, ἀπὸ τὰ Βρανιανά, στὶς 16 Ἀπριλίου 1727, πρὸς τὸν λόγιο μητροπολίτη πρῴην Ναυπάκτου καὶ Ἄρτης Νεόφυτο,στὸ Ἅγιον Ὄρος.

(Kώδ. Μ-100, Ι. Μ. Μεγίστης Λαύρας Ἁγίου Ὄρους, φ. 223^r).

            Ὁ λόγιος ἱερομόναχος Ἀναστάσιος ὁ Γόρδιος γεννήθηκε περὶ τὸ 1654 στὰ σημερινὰ Μεγάλα Βραγγιανά (τότε Βρανιανά) τῶν Ἀγράφων. Σπούδασε κοντὰ σὲ ἕναν ἀπὸ τους πλέον σημαντικοὺς λογίους καὶ διδασκάλους τῆς Τουρκοκρατίας τὸν Εὐγένιο Γιαννούλη τὸν Αἰτωλὸ στὴν Σχολὴ Γούβας Βραγγιανῶν, στὸν Νικόδημο Μαζαράκη στὴν Ἀθήνα, τὴν Ἄρτα καὶ πιθανὸν τὰ Ἰωάννινα, καὶ στὴν Πάδοβα τῆς Ἰταλίας, ὅπου φαίνεται ὅτι ἀπέκτησε καὶ κάποιες ἰατρικὲς γνώσεις. Δίδαξε στὴ  Σχολὴ Γραμμάτων τοῦ Αἰτωλικοῦ γιὰ εἴκοσι περίπου χρόνια (1690-1710) καί ‒κυρίως τὰ τελευταῖα δεκαπέντε χρόνια (1714-1729) τῆς ζωῆς του‒ στὴ Σχολὴ Γούβας Βραγγιανῶν  («Ἑλληνομουσεῖον Ἀγράφων»), τὴν ὁποία ἵδρυσε περὶ τὸ 1661 ὁ διδάσκαλός του Εὐγένιος Γιαννούλης ὁ Αἰτωλός (περ. 1597-1682). Ἐκτὸς τοῦ παιδευτικοῦ, σπουδαῖο εἶναι καὶ τὸ φιλολογικό, θεολογικό, ἐπιστολογραφικό (σώζονται περίπου 700 ἐπιστολές του) καὶ συγγραφικό του ἔργο. Θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς σημαντικότερους Διδασκάλους τοῦ Γένους καὶ λογίους τῆς ἐποχῆς του. Ἐκοιμήθη στὴ γενέτειρά του στὶς  7 Ἰουνίου 1729. Ἐτάφη στὸν νάρθηκα τοῦ τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς τῆς ὁμωνύμου μονῆς, ὅπου σήμερα φυλάσσεται ὡς ἱερὸ κειμήλιο ἡ κάρα του.

Δεῖτε ἀκόμη ἐδῶ: 

* Τὰ πρωτογράμματα στὸ ὄνομα τοῦ Γορδίου εἶναι ἀπὸ τὸν κώδικα 171 τῶν ΓΑΚ.

Ὁ ἱ. ν. τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, περὶ τὸ 1980, μὲ τὴν παλαιὰ κεραμοσκεπή.

Οἱ προτομὲς
τοῦ Ἀναστασίου Γορδίου
καὶ τοῦ Εὐγενίου Γιαννούλη
στὸν αὔλειο χῶρο

τοῦ ἱ. ν. τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς

Τὸ ξυλόγλυπτο τέμπλο τοῦ ἱ. ν. τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς  (1683)

Κωνσταντῖνος  Σπ. Τσιώλης

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΡΕΝΤΙΝΑΣ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ

«Ἡ Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ρεντίνας  τῶν Ἀγράφων στὴν Ἀλληλογραφία τοῦ Εὐγενίου Γιαννούλη καὶ τοῦ Ἀναστασίου Γορδίου»

Μὲ ἐπιμέλεια τοῦ κ. Κωνσταντίνου Κούτρα κυκλοφόρησαν, σὲ ἕναν τόμο 480 σελίδων, τὰ Πρακτικὰ τοῦ Συνεδρίου «Ἱστορία καὶ Πολιτισμὸς Ρεντίνας Ἀγράφων» [Ρεντίνα Καρδίτσης, 22-23 Αὐγούστου 2015]. Στὶς σελ. 137-164 δημοσιεύται ἡ μελέτη: «Ἡ Ἱερὰ Μονὴ τῆς Ρεντίνας  τῶν Ἀγράφων στὴν Ἀλληλογραφία τοῦ Εὐγενίου Γιαννούλη καὶ τοῦ Ἀναστασίου Γορδίου» τὴν ὁποία παρουσιάζουμε στὸ ἱστολόγιό μας.

Δεῖτε ὅλη τὴ μελέτη ἐδῶ                                                                       

                                                         Κωνσταντῖνος Σπ. Τσιώλης

ΠΑΣΧΑ 1672

Τὸ ἱστολόγιο «Ἑλληνομουσεῖον Ἀγράφων» εὔχεται Καλὴ Ἀνάσταση καὶ Καλὸ Πάσχα μὲ ἕνα παράθεμα ‒πασχαλινοῦ περιεχομένου‒ ἐπιστολῆς τοῦ Εὐγενίου Γιαννούλη τὶς παραμονὲς  Πάσχα τοῦ 1672,[1] πιθανώτατα ἀπὸ τὰ Μεγ. Βρανιανὰ τῶν Ἀγράφων (νῦν Βραγγιανά),[2] πρὸς τὸν πατριαρχικὸ νοτάριο Φώτιο[3] στὴν Κωνσταντινούπολη:

 «Ἀσπάζομαι τοιγαροῦν ὑμᾶς, ἀδελφοί, καὶ πάλιν καὶ πολλάκις ἀσπάζομαι ἐν φιλήματι ἁγίῳ· εὔχομαι δὲ ὑμῖν τε καὶ πᾶσι τοῖς ὑμᾶς εὐαγγελικῶς ἀγαπῶσι Πάσχα θεῖον, ἱερόν, ἅγιον λυτήριον παθῶν καὶ χρησταῖς ἐφοδιαζόμενον ἐλπίσι· Πάσχα λέγω τὸ ἀμυδρότερον μὲν ἔτι, ἐκτυπώτερον δὲ ὕστερον»

                             

Λεπτομέρεια, τοῦ ὁσίου Εὐγενίου τοῦ Αἰτωλοῦ, ἀπὸ σύγχρονη (2012)  φορητὴ εἰκόνα τῶν Εὐρυτάνων ἁγίων στὸ παρεκκλήσιο τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ τοῦ Ἐπισκοπείου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀτλάντας [12:51 μ.μ.

https://www.google.com/maps/place/Greek+Orthodox+Metropolis,+2480+Clairmont+Rd,+Atlanta,+GA+30329/@33.828452,-84.309009,17z/data=!4m2!3m1!1s0x88f507cc0c83e98d:0x296cde4bad02d3f4?hl=el-US

], περιλαμβάνουσα ἑπτὰ πολιτείας: Γεωργία, Β. Καρολίνα, Ν. Καρολίνα, Φλόριδα, Ἀλαμπάμα, Λουϊσιάνα, Μισσισίπι· χεὶρ Παναγιώτου Κόντου.[4] 

                                          

                                                                                                                                 

                                                                                     Κωνσταντῖνος Σπ. Τσιώλης

---

[1] Εὐγενίου Γιαννούλη τοῦ Αἰτωλοῦ Ἐπιστολές. Κριτικὴ ἔκδοση, ἐπιμ. Ι. Ε. Στεφανὴς ‒ Νίκη Παπατριανταφύλλου-Θεοδωρίδη [Ἐπιστ. Ἐπετ. Φιλοσ. Σχολῆς Πανεπ. Θεσσαλονίκης, περ. Β´, Τμ. Φιλολ., Παράρτημα 1], Θεσσαλονίκη 1992, σ. 236, ἐπ. 95.

[2] Βλ. Ὁ μεγάλος Διδάσκαλος τοῦ Γένους Εὐγένιος Γιαννούλης ὁ Αἰτωλὸς καὶ οἱ σπουδαιότεροι μαθητὲς τῶν Σχολῶν τῶν Ἀγράφων, ἐκδ. Στέφ. Βασιλόπουλος, Ἀθήνα ²1985, σ. 60-61, ὅπου φαίνεται πὼς ἀπὸ τὸ 1661 ἕως τὸ 1673 παραμένει στὰ Βρανιανά.

[3] Πρόκειται γιὰ τὸν πατριαρχικὸ νοτάριο Φώτιο, τὸν ὁποῖο εἶχε γνωρίσει ὁ Εὐγένιος ὅταν βρισκόταν στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ μὲ τὸν ὁποῖο διατηροῦσε συχνὴ ἀλληλογραφία, καθὼς σώζονται πάνω ἀπὸ εἴκοσι ἐπιστολὲς τοῦ Εὐγενίου πρὸς αὐτόν· Εὐγενίου Γιαννούλη τοῦ Αἰτωλοῦ Ἐπιστολές, σ. 25.
             [4]Εὐχαριστίες στὸν π. Νεκτάριο Μ. γιὰ τὴν εἰκόνα τῶν Εὐρυτάνων ἁγίων.

KΑΙΣΑΡΙΟΣ ΔΑΠΟΝΤΕΣ, «ΒΡΥΣΙΣ ΛΟΓΙΚΗΣ»

Χαρίτων Καρανάσιος

Τὸ ἄγνωστο ἔργο τοῦ Καισαρίου Δαπόντε, Βρύσις λογικῆς (1778 ):

Ἐπιστολαὶ ἐκ τῆς φυλακῆς καὶ κατὰ τῶν Κολυβάδων.

Στὸν τόμο 12 (2016) τοῦ περιοδικοῦ Μεσαιωνικὰ καὶ Νέα Ἑλληνικὰ τοῦ Κέντρου Ἐρεύνης τοῦ Μεσαιωνικοῦ καὶ Νέου Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν (ΚΕΜΝΕ) δημοσιεύται μελέτη τοῦ κ. Χαρίτ. Καρανάσιου, ἐρευνητὴ καὶ διευθυντὴ ἐρευνῶν τοῦ Κέντρου, μὲ ἀντικείμενο τὸ ἀνέκδοτο ἔργο τοῦ Καισ.  Δαπόντε, Βρύσις λογικῆς.

Ὁ ἁγιορείτης λόγιος μοναχὸς Καισάριος (κατὰ κόσμον Κωνσταντῖνος) Δαπόντες (Σκόπελος 1713/14 – 1784), στιχουργὸς καὶ χρονογράφος τοῦ 18^ου αἰώνα, στὸ γνωστὸ ἔργο του Ἱστορικὸς κατάλογος ἐπισήμων ἀνδρῶν (1700-1784), ποὺ ἐκδίδεται τὸ 1872 ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο Σάθα, κάνει μνεία τοῦ ἔργου καὶ τῆς προσωπικότητας τοῦ «δικοῦ μας», Ἀναστασίου Γορδίου.[1]

Ὅπως μεταξὺ ἄλλων σημειώνει:

«Ἀναστάσιος Γόρδιος ἱερομόναχος, ἦτον ἀπὸ τὴν ἐπαρχίαν Ἀγράφων, περίφημος, πολυμαθής, ἐνάρετος, ἔχει ἐπιστολὰς ἑλληνικὰς πρὸς τοὺς ὁμοίους του, (τὰς ἔχω) καὶ βιβλίον κατὰ Λατίνων, ἀτύπωτον, τὸ ἔχω· εἰς τοῦτο γράφει ἐνάντια τῶν χρησμῶν, καὶ μὲ τὴν Ἀποκάλυψιν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ θεολόγου καὶ ἀποστόλου ἀποδείχνει, ὅτι δὲν θέλει ἀναστηθῇ πλέον ἡ Βασιλεία τῶν Ρωμαίων, ὡς προείπασιν οἱ χρησμοί, καὶ οἱ πτωχοὶ Ρωμαῖοι πιστεύοντες χαίρουσι· μὲ τὸ ὁποῖον συμφωνῶ καὶ ἐγώ … Τὸν Γόρδιον τὸν ἐζήτησεν ὁ Νικόλαος βόδας, καὶ δὲν ὑπῆγεν, ὡς τὸν μέγαν Ἀντώνιον ὁ μέγας Κωνσταντῖνος, καὶ δὲν ὑπῆγεν, ὡς ὁ Διογένης τὸν μέγαν Ἀλέξανδρον, καὶ δὲν ὑπῆγεν. Εὖγε τῶν ἀνδρῶν, καὶ τῶν τριῶν, καὶ ὄντως φιλοσόφων! Διὰ τοῦτο καὶ αἰωνία ἡ μνήμη τους»

Ἐπίσης, στὴν συνέχεια δημοσιεύει δύο ἐπιστολὲς τοῦ Γορδίου πρὸς τὸν ἱερέα Ἀντώνιο ἀπὸ τὴν Νέα Κώμη.

Ὁ κ. Καρανάσιος μᾶς παραχώρησε τὴν μελέτη του γιὰ ἀνάρτηση στὸ ἱστολόγιό μας καὶ τὸν εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν εὐγενική του χειρονομία καὶ γιὰ φιλαγραφιώτικα αἰσθήματά του, καθώς, ὡς γνωστόν, ἔχει ἐπιμεληθεῖ, τὸ 2011, τὴν ἔκδοση τῆς ὀγκώδους ἀλληλογραφίας τοῦ Ἀναστασίου Γορδίου.

Κωνσταντῖνος Σπ. Τσιώλης

Δεῖτε ὅλο τὸ ἀρχεῖο ἐδῶ

---

[1] Κ. Ν. Σάθας, Μεσαιωνικὴ Βιβλιοθήκη, τ. 3, Βενετία 1872.

ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΥΡΥΤΑΝΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ: ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΑΡΚΟΥ ΓΚΙΟΛΙΑ

                               Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η                                             

Ἡ Ἑταιρεία Εὐρυτάνων Ἐπιστημόνων σᾶς προσκαλεῖ  νὰ τιμήσετε μὲ τὴν παρουσία σας τὴν ἐκδήλωση ποὺ διοργανώνει γιὰ νὰ τιμήσει τὸν Εὐρυτάνα ἱστορικὸ συγγραφέα Μάρκο Γκιόλια. Θὰ προηγηθεῖ ἡ κοπὴ τῆς Βασιλόπιττας τῆς Ἑταιρείας.

Ἡ ἐκδήλωση θὰ πραγματοποιηθεῖ τὴν Κυριακὴ 5 Μαρτίου 2017, στὶς 11.00 π.μ. στὸ ξενοδοχεῖο «ΤΙΤΑΝΙΑ», Πανεπιστημίου 52 στὴν Ἀθήνα.

Γιὰ τὸ Δ. Σ. τῆς Ἑταιρείας:

       Ὁ Πρόεδρος                                Ὁ Γ. Γραμματέας

Φώτης Κουλαρμάνης                           Γεώργιος Πάζιος

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκδήλωσης θὰ προσφερθοῦν

 δωρεὰν ἀναψυκτικά, καφὲς καὶ βασιλόπιττα.

                

                          Π Ρ Ο Γ Ρ Α Μ Μ Α

11.00     Προσέλευση μελῶν καὶ φίλων.

11.25     Ἔναρξη ἐκδήλωσης  — Χαιρετισμὸς καὶ προσφωνήσεις ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τῆς Ἑταιρείας, Φώτη Κουλαρμάνη.

11.40      Εὐλογία καὶ κοπὴ Πρωτοχρονιάτικης πίττας.

12.00      Εἰσήγηση 1η: Αἰκατερίνη Καμηλάκη, τ. Διευθύντρια τοῦ Κέντρου Λαογραφίας τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν: «Τὸ λαογραφικὸ ὑλικὸ στὸ ἔργο τοῦ Μάρκου Γκιόλια».

12.12    Εἰσήγηση 2η: Κωνσταντῖνος Τσιώλης, Ἰατρός ‒ Ἐρευνητής: «Οἱ ἀντιλήψεις τοῦ Μάρκου Γκιόλια γιὰ τὴν ἱστορία».

12.24   Εἰσήγηση 3η: Ἠλίας Τζιώρας, πανεπηστημιακὸς καθηγητής: «Μάρκος Γκιόλιας, τὸ ἔργο καὶ ὁ ἄνθρωπος».

12.36     Παρεμβάσεις

12.45.  Ἀπονομὴ τιμητικῆς πλακέττας στὸν τιμώμενο συγγραφέα ἀπὸ τὸν Πρόεδρο τοῦ Ἐθνικοῦ Ραδιοτηλεοπτικοῦ Συμβουλίου καὶ ἐπὶ τιμῇ Πρόεδρο τοὺ Ἀρείου Πάγου κ. Ἀθανάσιο Κουτρομάνο καὶ ἀπονομὴ τοῦ μεταλλίου τῆς Ἑταιρείας ἀπὸ τὸν Πρόεδρό της κ. Φώτη Κουλαρμάνη

ΟΙ ΙΕΡΟΨΑΛΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΩΚΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΜΑΣ

Ἡ θρησκευτικὴ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ ζωὴ τοῦ χωριοῦ μας ἀνάγεται στὰ βυζαντινὰ χρόνια. Δὲν ἔλειψαν ποτὲ οἱ λειτουργοὶ τοῦ Ὑψίστου, Δεσπότες, ἱερομόναχοι, Δάσκαλοι τοῦ Γένους, ἱερεῖς, Ἅγιοι, ψάλτες, νεωκόροι, εὐεργέτες, ἄρχοντες καὶ ἁπλοί, θεοσεβεῖς χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸν ὀβολό τους ἔχτισαν ἐκκλησίες, περίτεχνα, θαυμαστὰ ἱερὰ κειμήλια τῆς χριστιανοσύνης, τὰ ὁποῖα θαυμάζουμε, σεβόμαστε καὶ ὁ εὐλαβέστατος π. Κωνσταντῖνος Κουτσουπιᾶς μὲ περισσὴ ἐπιμέλεια καὶ σεβασμὸ τὰ φροντίζει, τὰ προστατεύει καὶ τὰ λειτουργεῖ ἀνελλιπῶς, ἐπικουρούμενος ἀπὸ τὸν πρόθυμο καὶ καλοπροαίρετο ἱεροψάλτη, κ. Περικλῆ Ἀντωνίου καὶ τὸν ἀκούραστο καὶ ἀεικίνητο νεωκόρο, κ. Ἄρη (Ἀριστείδη) Τσιώλη τοῦ Θωμᾶ.

Ὁ ἱεροψάλτης Περικλῆς Ἀντωνίου  στὸ ἀναλόγιο

τοῦ Ἁγ. Νικολάου τῆς Ράχης.

Μόνιμος, βασικός, ἀφιερωμένος πρωτοψάλτης εἶναι ὁ ἀγαπητὸς σὲ ὅλους μας, ἐνάρετος καὶ πάντοτε καλόψυχος Περικλῆς, ποὺ μαζὶ μὲ τὸν Ἄρη καὶ τὸν εὐσεβέστατο π. Κωνσταντῖνο ἀποτελοῦν τὸ καλύτερο θεῖο δῶρο γιὰ τὸ χωριό μας. Ὁ πρωτοψάλτης Περικλῆς ἐμφορεῖται ἀπὸ χριστιανική, ἠθικὴ μόρφωση. Εἶναι ἀφοσιωμένος, μὲ ἀσάλευτη καὶ ἐνεργὸ πίστη. Ἔχει ἀδύναμη καὶ ἀχρωμάτιστη φωνή, τὴν ὁποία συνεχῶς ἀσκεῖ καὶ βελτιώνει. Καθὼς τίποτε δὲν εἶναι ἐνοχλητικό, ὅταν γίνεται μὲ ἀγάπη, προθυμία καὶ ἀληθινὴ πίστη. Φωτισμένος μὲ τὴ θεία χάρη καὶ τὴν ἀμέριστη βοήθεια τοῦ π. Κωνσταντίνου ἔμαθε σχεδὸν τέλεια τὸ τυπικὸ τῶν ἱερῶν τελετῶν. Μάλιστα συμβουλεύει καὶ ὑποδεικνύει τὴ σειρὰ καὶ τὴν κανονικότητα τῶν ψαλμῶν καὶ τῶν ἀναγνωσμάτων τῆς Θείας 

Οἱ ἱεροψάλτες ἀδελφοί,
Γεώργιος καὶ Θεοφάνης Θεοδώρου
στὸ ἀναλόγιο τῆς Αγ. Παρασκευῆς

Λειτουργίας στοὺς ἄλλους ψάλτες. Ἀπὸ ταπεινότητα καὶ ἀξιοπρέπεια παραχωρεῖ τὴ θέση τοῦ πρωτοψάλτη στὸν καλὸ καὶ ἔμπειρο στὴ μελῳδία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων καὶ τροπαρίων κ. Θεοφάνη Θεοδώρου κατὰ τὸ χρονικὸ διάστημα ἀπὸ τὸ Πάσχα μέχρι καὶ τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν. Τὸ καλοκαίρι, περιοδικὰά, λαμβάνει τὴ θέση τοῦ ψάλτη ὁ σεβαστός, μελῳδικὸς ψάλτης βυζαντινῆς μουσικῆς κ. Γεώργιος Θεοδώρου. 

Χρῆστος Τσιάρας καὶ Περικλῆς Ἀντωνίου
στὸ ἀναλόγιο τῆς Ἁγ. Παρασκευῆς.

Κάπου-κάπου ἔρχεται ἀπὸ τὸ Τρίδενδρο καὶ ὁ ἄλλοτε ἐπιμελὴς μαθητής μου κ. Τσιάρας Χρῆστος, ὁ ὁποῖος ψάλλει πολὺ ὡραία μὲ βαριά, δυνατὴ καὶ χρωματισμένη φωνή. Δυὸ ἄλλοι ψάλτες ποὺ ψάλλουν ἐμπειρικά, καλὰ καὶ ἄξια εἶναι, ὁ κ. Κωνσταντῖνος Παρθένης τοῦ Νικολάου καὶ ὁ ὑποφαινόμενος. Μὲ τὴν παρατήρηση, ὅτι θὰ λάβουν μέρος ἂν στὸ ψαλτῆρι ὑπάρχει κενή θέση ἢ ἂν ἀπὸ σεβασμὸ τὴν προσφέρει κάποιος νεότερος, πρᾶγμα ἀπίθανο!

Ὁ νεωκόρος Ἀριστείδης (Ἄρης) Θ. Τσιώλης ὑποδέχεται τὸ νέο μητροπολίτη Καρπενησίου κ. Γεώργιο παρουσίᾳ καὶ τοῦ ἐφημερίου Μεγ. Βραγγιανῶν, π. Κων. Κουτσουπιᾶ

Τέλος ὁ καθόλα ἄξιος, δραστήριος καὶ ταπεινὸς ὑπηρέτης στὸν ἱερὸ οἶκο τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ κ. Ἀριστείδης (Ἄρης) Τσιώλης τοῦ Θωμᾶ. Χτυπάει τὴν καμπάνα, βρίσκεται στὸ παγκάρι μὲ τὰ κεριά, ὑπηρετεῖ τὸν π. Κωνσταντῖνο στὸ ἱερὸ Βῆμα, κρατᾷ τὸ μανάλι καὶ τὸ θυμιατῆρι, ἀνάβει τὰ καντήλια, προσέχει τὰ ἀναμμένα κεριὰ μὴν προκαλέσουν καμιὰ πυρκαγιά, ἑτοιμάζει τὸ τραπέζι μὲ τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴν ἀρτοκλασία, φροντίζει γιὰ τὴν τάξη καὶ τὴν καθαριότητα τοῦ Ι. Ν. καὶ γενικὰ εἶναι ὁ ἄμεσος βοηθὸς τοῦ π. Κωνσταντίνου· καὶ οἱ δυὸ μαζὶ εἶναι οἱ ἄγρυπνοι φύλακες τῶν ἱερῶν μνημείων τοῦ χωριοῦ μας. Ὁ ἀγαπητός μας Ἄρης, πρώην ὀξύνους μαθητής μου, εἶναι ἕνας θαυμάσιος χαρακτῆρας. Περιβόλι ἀνθισμένο, χαρούμενος, εὔγλωττος ὁμιλητής, μὲ τὰ τετράστιχα ἐγκωμιαστικά, ἐνθουσιώδη ἀστεῖα καὶ σατιρικὰ ποιήματά του, γίνεται ἐπιθυμητὸς καὶ εὐπρόσδεκτος στὸ μαγαζί, στὸ δρόμο, στὶς διασκεδάσεις καὶ ὅπου βρεθεῖ. Οἱ ἰδέες τοῦ ἁπλὲς καὶ σοβαρὲς δείχνουν τὴν ἐσωτερικὴ ἁπλότητα τοῦ χαρακτῆρα του.

Ὁ νεωκόρος Ἀριστείδης Θ. Τσιώλης μὲ τὸν. π. Παναγιώτη Τσιώλη.

Κωνσταντῖνος Νικ. Παρθένης.

Οἱ ἱεροψάλτες: Περικλῆς Ἀντωνίου, 

Θεοφάνης Θεοδώρου, Νικόλαος Ἀλεξάκης

 στὸ ἀναλόγιο τῶν Ἁγ. Ταξιαρχῶν.

Ἔχουμε τὸ ἠθικὸ χρέος νὰ ἐκφράζουμε τὴν ἀγάπη, τὴν ἐκτίμηση καὶ τὴ φιλία μας σὲ ὅλους τοὺς ζηλωτὲς τῆς ἔμπρακτης προσφορᾶς γιὰ τὸ καλό του χωριοῦ μας. Ὁ Ὅσιος Εὐγένιος ἔλεγε: «Καὶ ἂν δὲν μπορῶ νὰ ἀνταμείψω τοὺς εὐεργέτες μου, ὅμως δὲ θὰ πάψω νὰ τοὺς ἐπαινῶ ὁλόψυχα γιὰ τὶς ἀρετές τους».

Ὁ ἱεροψάλτης Θεοφάνης Θεοδώρου
ἀναγιγνώσκει
τὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας
στὸν Ἁγ. Δημήτριο

Ν. Γ. Ἀλεξάκης

                                                  

(Ἐπιμέλεια, προσαμογὴ γιὰ τὸ «Ἑλληνομουσεῖον Ἀγράφων», Κων. Σπ. Τσιώλης)

[Ἀπὸ τὸ φ. 68 (Ὀκτ.-Νοε.-Δεκ. 2016) τῆς ἐφημερίδας ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΒΡΑΓΓΙΑΝΑ (ΕΛΛΗΝΟΜΟΥΣΕΙΟΝ ΑΓΡΑΦΩΝ)]