Ἑλληνομουσεῖον (τό). Ὀνομασία διδομένη πολλαχοῦ, ἐπὶ Τουρκοκρατίας, εἰς τὰ σχολεῖα ἀνωτέρων πως σπουδῶν. Περί «κοινῶν ἑλληνομουσείων ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῦ γένους κοινῇ» γίνεται λόγος καὶ ἐν σιγιλλίῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Γρηγορίου Ε', ἐκδοθέντι κατ᾿ Αὔγουστον τοῦ 1819.


Σ᾿ αὐτὸν τὸν διαδικτυακὸ χῶρο, ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς φίλους τῆς χώρας τῶν Ἀγράφων, φιλοξενοῦνται κείμενα, ἄρθρα, μελέτες, ἀνακοινώσεις, βιβλία εἰκόνες, ταινίες ποὺ ἀφοροῦν ἢ παραπέμπουν στὴν ἱστορία, τὸν πολιτισμό, τὶς παραδόσεις, τὸ φυσικὸ περιβάλλον τοῦ ἱστορικοῦ χώρου τῶν Ἀγράφων, ὅπως αὐτὸς ἦταν γνωστὸς στὴν ὕστερη βυζαντινὴ ἀλλὰ καὶ μεταβυζαντινὴ ἐποχή. Σκοπὸς τῆς δημιουργίας του εἶναι νὰ γίνουν γνωστὰ καὶ νὰ ἀναδειχθοῦν, κατὰ τὰς δυνάμεις ἡμῶν, ὅλα ἐκεῖνα τά ‒ἀνὰ τοὺς αἰῶνες‒ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ τόπου μας καὶ τῶν ἀνθρώπων του.

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2019

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Λ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ (1932-2019)


Νεανίας, λίγο πρὶν
ἀρχίσει τὸ στάδιόν του
στὶς θάλασσες.
Ἱεροψάλτης Μ. Βραγγιανῶν
Ὁ θάνατος τοῦ Γεωργίου Λ. Θεοδώρου στὶς 17 Ἰαν. 2019 βύθισε σὲ βαθιὰ θλίψη τὸ «Ἑλληνομουσεῖον Ἀγράφων».  Προικισμένος μὲ ἐξαιρετικὰ ψυχικὰ καὶ φυσικὰ χαρίσματα γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε στὰ ἀποτομώτατα βουνὰ τῶν Ἀγράφων ἀλλὰ τὸν κέρδισε ἡ θάλασσα: ἔζησε τὰ περισσότερα χρόνια του στὶς θάλασσες καὶ τοὺς ὠκεανοὺς ὅλης τῆς Γῆς· «ἐπάνω εἰς τὰς ἀφροπλάστους κορυφὰς τῶν ὠκεανείων κυμάτων».
Προσκύνηση τῆς κάρας
τοῦ Γορδίου
Γιὸς τοῦ λογίου ἱερέα Λάμπρου Κ. Θεοδώρου (1899-1981) -καὶ ἀδελφὸς τῆς ἐμῆς μητρός- ἀκολούθησε τὸν ναυτικὸ κλάδο ὡς ἀσυρματιστὴς τοῦ ἐμπορικοῦ ναυτικοῦ. Πάντα ὅμως ὁ νοῦς του ἦταν στὰ ἐλατοδάση τῶν Ἀγράφων καὶ ἀπὸ τὸ κάστρο τοῦ Πλαταμώνα καὶ τὶς θαλασσόπληκτες ἀκτὲς τοῦ Θερμαϊκοῦ ἔστρεφε τὸ βλέμμα καὶ τὴν σκέψη του πρὸς τὴν κοιμωμένη τῶν Ἀγράφων. Ἦταν ὁ θερινὸς καλλικέλαδος βυζαντινὸς ψάλτης τῶν ναῶν καὶ τῶν ναϋδρίων τοῦ τόπου τοῦ «Ἑλληνομουσείου Ἀγράφων». Ἐν σκηναῖς Δικαίων....καὶ  μετὰ τῶν Ἁγίων...

Κων. Σπ. Τσιώλης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου