Ἑλληνομουσεῖον (τό). Ὀνομασία διδομένη πολλαχοῦ, ἐπὶ Τουρκοκρατίας, εἰς τὰ σχολεῖα ἀνωτέρων πως σπουδῶν. Περί «κοινῶν ἑλληνομουσείων ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῦ γένους κοινῇ» γίνεται λόγος καὶ ἐν σιγιλλίῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Γρηγορίου Ε', ἐκδοθέντι κατ᾿ Αὔγουστον τοῦ 1819.


Σ᾿ αὐτὸν τὸν διαδικτυακὸ χῶρο, ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς φίλους τῆς χώρας τῶν Ἀγράφων, φιλοξενοῦνται κείμενα, ἄρθρα, μελέτες, ἀνακοινώσεις, βιβλία εἰκόνες, ταινίες ποὺ ἀφοροῦν ἢ παραπέμπουν στὴν ἱστορία, τὸν πολιτισμό, τὶς παραδόσεις, τὸ φυσικὸ περιβάλλον τοῦ ἱστορικοῦ χώρου τῶν Ἀγράφων, ὅπως αὐτὸς ἦταν γνωστὸς στὴν ὕστερη βυζαντινὴ ἀλλὰ καὶ μεταβυζαντινὴ ἐποχή. Σκοπὸς τῆς δημιουργίας του εἶναι νὰ γίνουν γνωστὰ καὶ νὰ ἀναδειχθοῦν, κατὰ τὰς δυνάμεις ἡμῶν, ὅλα ἐκεῖνα τά ‒ἀνὰ τοὺς αἰῶνες‒ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ τόπου μας καὶ τῶν ἀνθρώπων του.

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Ἰωάννης Σ. Βιταλιώτης, ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥ «ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ» ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΒΡΑΓΓΙΑΝΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ

  
  8 Μαΐου, μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου καὶ Εὐαγγελιστοῦ

Πανηγυρίζει ὁ ἱ. ν. τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὸν ὁμώνυμο συνοικισμό τῶν Μεγάλων Βραγγιανῶν τῶν Ἀγράφων. 
Ὁ ἱ. ν. τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὶς 10 Φεβρουαρίου 2008.
    Ὁ μεταβυζαντινὸς  αὐτὸς ναὸς χρονολογεῖται στὰ τέλη τοῦ 16ου μὲ ἀρχὲς τοῦ 17ου αἰώνα καὶ ἁγιογραφήθηκε σὲ  δύο φάσεις στὰ 1646 καὶ 1649 ἀπὸ ἀνώνυμο ζωγράφο, μὲ τὸ ἐργαστήριό του, ἴσως ἀπὸ τὴν Δυτικὴ Μακεδονία, ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος,  ὁ ὁποῖος ἁγιογράφησε τὸ παλαιὸ καθολικὸ τῆς μονῆς Ἁγίου Στεφάνου Μετεώρων. Ὁ ἴδιος, μὲ τὸ ἐργαστήριό του, ἁγιογράφησε στὰ 1648 τὸ ἱ. ν. τῆς ἁγ. Παρασκευῆς, τὸ καθολικὸ τῆς ὁμωνύμου Μονῆς, στὴ Γούβα τῶν Μεγάλων Βραγγιανῶν. 
Ἡ κτητορικὴ ἐπιγραφὴ τοῦ κυρίως ναοῦ ἡ ὁποία χρονολογεῖ τὸν διάκοσμό του:
Ἱστορήθη οὗτος ὁ θεῖος κ(αί) πάνσεπτος ναός / τοῦ ἁγίου ἐνδόξου πανευφήμου Ἀποστόλου κ(αί) Εὐαγγελιστοῦ  Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου διὰ ἐξό/ δυο κ(αί) δαπάνης τοῦ τιμιωτάτου κ(αί) εὐγενεστάτου ἀρ/ χόντου κυροῦ Χρίστου ὑοῦ τοῦ Ἀνδρέου τοῦ Λούτζου / ἀρχιερεατεύοντος τοῦ πανιερωτάτου Ἀρχιε/ πισκόπου Φαναρίου κ(αί) Νεοχωρίου κυροῦ Εὐ/ θυμίου ἱερατεύοντος Ἰω(άννου) ἱερέος τοῦ Λούτζου / ἔτει ἀπὸ Ἀδὰμ ΖΡΝΔ΄ Ἐτελειόθη ἱστορία, ἐν μηνί, Αὐγούστο, εἰς τὰς ΚΗ΄.

               
Ἡ κτητορικὴ ἐπιγραφὴ στὸν νότιο τοῖχο τοῦ νάρθηκα τοῦ ναοῦ, ἡ ὁποία χρονολογεῖ τὴν ἱστόρησή του:
Ἐτελειοθη ἡ παρούσα ἱστορία τοῦ ἁγίου ἐν<δ>ώξου Ἀποστώλου κ(αί) Εὐαγγελιστοῦ / Ἰω(άννου) τοῦ Θεωλόγου δᾶ σινδρωμεῆς κῶπου κ(αί) ἐξόδου μετὰ πόθου καὶ ζε/ σι τοῦ τημηοτάτου ἀρχόντου κυροῦ Χρίστου τοῦ Ἀνδρέα / ἐν τῷ εὐδωμικοστῷ ΡΝΖ΄. Ἐτελιόθι ἐν Μι(νί) Αὐγούστου Η΄.

Τὸ ζήτημα αὐτὸ πραγματεύεται ὁ ἐρευνητὴς τοῦ Κέντρου Ἔρευνας τῆς Βυζαντινῆς καὶ Μεταβυζαντινῆς Τέχνης τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν κ. Ἰωάννης Σ. Βιταλιώτης στὴ μελέτη του: ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΝΩΝΥΜΟΥ «ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ» ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΒΡΑΓΓΙΑΝΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ, τὴν ὁποία δημοσιεύουμε καὶ στὸ ἱστολόγιό μας.

Γιὰ νὰ δεῖτε ὅλο τὸ ἀρχεῖο, πατῆστε ἐδῶ





2 σχόλια:

  1. Θαυμασιες τοιχογραφίες, ζωντανὰ χρώματα ὡσὰν νὰ βγήκανε τώρα ἀπὸ τὸ κοντύλι τοῦ ζωγράφου. Ἀλήθεια, πότε θὰ καταλάβουμε τὶ προγόνους εἴχαμε...Σοφοὺς καὶ εὐλογημένους κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα π. κ. ν. καλλιανός

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχῶς, π. Κωνσταντίνε, ἐλάχιστοι ἀσχολοῦνται σήμερα μὲ τοὺς προγόνους. Ζοῦμε στὴν δικτατορία τοῦ παρόντος· τοῦ ἐφημέρου ποὺ νεκρώνει τὶς αἰσθήσεις. Μὲ νεκρωμένες τὶς αἰσθήσεις πῶς νὰ ἀντιληφθοῦμε τὴν ἀξία αὐτῶν τῶν ἔργων; Εὐλογεῖτε

    ΑπάντησηΔιαγραφή