Ἑλληνομουσεῖον (τό). Ὀνομασία διδομένη πολλαχοῦ, ἐπὶ Τουρκοκρατίας, εἰς τὰ σχολεῖα ἀνωτέρων πως σπουδῶν. Περί «κοινῶν ἑλληνομουσείων ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῦ γένους κοινῇ» γίνεται λόγος καὶ ἐν σιγιλλίῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Γρηγορίου Ε', ἐκδοθέντι κατ᾿ Αὔγουστον τοῦ 1819.


Σ᾿ αὐτὸν τὸν διαδικτυακὸ χῶρο, ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς φίλους τῆς χώρας τῶν Ἀγράφων, φιλοξενοῦνται κείμενα, ἄρθρα, μελέτες, ἀνακοινώσεις, βιβλία εἰκόνες, ταινίες ποὺ ἀφοροῦν ἢ παραπέμπουν στὴν ἱστορία, τὸν πολιτισμό, τὶς παραδόσεις, τὸ φυσικὸ περιβάλλον τοῦ ἱστορικοῦ χώρου τῶν Ἀγράφων, ὅπως αὐτὸς ἦταν γνωστὸς στὴν ὕστερη βυζαντινὴ ἀλλὰ καὶ μεταβυζαντινὴ ἐποχή. Σκοπὸς τῆς δημιουργίας του εἶναι νὰ γίνουν γνωστὰ καὶ νὰ ἀναδειχθοῦν, κατὰ τὰς δυνάμεις ἡμῶν, ὅλα ἐκεῖνα τά ‒ἀνὰ τοὺς αἰῶνες‒ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ τόπου μας καὶ τῶν ἀνθρώπων του.

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2019

31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019 / 1 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1885


Τὸ ἱστολόγιο ellinomouseionagrafon.blogspot.com 118 χρόνια μετὰ τὴν μοναδικὴ χειμωνιάτικη ἐπίσκεψη τοῦ Ἀλεξάνδρου Μωραϊτίδη στὸ Καρπενήσι ἀποχαιρετᾶ τὸ 2019, τὸ ἔτος «Μωραϊτίδη» γιὰ τὰ ἐνενῆντα ἔτη ἀπὸ τὴν κοίμησή του, καὶ ὑποδέχεται τὸ 2020, πάλι ἔτος «Μωραϊτίδη» γιὰ τὰ 170 χρόνια ἀπὸ τὴ γέννησή του μὲ ἕνα πρωτοχρονιάτικο παράθεμα ἀπὸ τὸ συγγραφικό του ἔργο, ποὺ θυμίζει ἀρκετὰ παλαιὲς Πρωτοχρονιὲς καὶ στὰ δικά μας κακοβίωτα Ἄγραφα! 


Φαιδρὰ ζωὴ ἐν τῇ αἰθούσῃ
Χαρακτικὸ ἀπὸ Κ. Λάβδα
Τὸ 2019,  «ἔτος Μωραϊτίδη» μὲ τὴν εὐκαιρία τῶν ἐνενῆντα ἐτῶν ἀπὸ τὴν κοίμησή του, ὁλοκληρώνεται. Ὁ Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης στὸ ἔργο του «Εἰκόνες» περιγράφει, τὴν  Πρωτοχρονιὰ τοῦ 1885,  πῶς ἑορταζόταν,  στὴν ἰδιαίτερη πατρίδα του, τὴν Σκιάθο, ἡ ἡμέρα αὐτή. 
Ἐφ. Ἀκρόπολις, 1.1.1885
Μιὰ σκηνὴ ἀπὸ αὐτὴν τὴν γοητευτικὴ διήγηση εἶναι ἐκείνη τῆς οἰκογενειακῆς ἑστίας:
Ὑδατογραφημένο πενογράφημα (2019)
Σπύρος Σιατούφης
«Ἡ σκηνὴ κατὰ τὰ παρούσας ἑορτὰς παριστᾷ πάντοτε οἶκον μετ’ εὐγενοῦς καθαριότητος εὐπρεπισμένον, δι’ ὃ εἰργάσθησαν ἡ φροντὶς τῆς μητρός, ἡ ἐπιμέλεια τῆς κόρης καὶ ἡ γεναιοδωρία τοῦ πατρός. Τὰ παράθυρα ἑρμητικῶς κεκλεισμένα, ὅπως μὴ εἰσέρχηται τὸ ὁρμητικὸν ρεῦμα τοῦ βορρᾶ. Εἰς τὴν γωνίαν, ἢ ἐν τῷ μέσῳ τοῦ τοίχου, ἡ ἑστία, ἓν πολυσύνθετον κατασκεύασμα μετὰ δύο ἐξεχόντων κορνιζῶν, ἐφ’ ὧν κατὰ γραμμὴν ἵστανται ἢ κρέμανται δισκοειδῆ μικρὰ πιάτα τῆς Βενετίας, φέροντα ποικίλας γραφάς, ἐν αἷς ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ ἐπικρατεῖ τὸ πράσινον χρῶμα. Ἐνίοτε δὲ ἐπὶ ἀνεστραμμένων ποτηρίων κεῖνται χρυσοειδῆ πορτοκάλια ἢ εὔοσμα κυδώνια.   Ἐντὸς δὲ τῆς ἑστίας ἡ λάμπουσα πυρά παρέχει φαιδρὰν ζωὴν ἐν τῇ  αἰθούσῃ, τῆς ὁποίας καὶ μόνον τὰ ἀναπαυτικὰ μενδέρια δεικνύουσιν ὅτι σήμερον εἶναι ἡμέρα ἐξόχου ἀναπαύσεως». 
Ἐφ. Ἀκρόπολις, 1.1.1885
Τὴν δημοσίευση τοῦ παραθέματος συνοδεύει ἕνα ὑδατογραφημένο πενογράφημα (2019) τοῦ Ἠπειρώτη ζωγράφου Σπύρου Σιατούφη, ἐμπνευσμένο ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση αὐτοῦ τοῦ μωραϊτιδικοῦ χωρίου.

Κωνσταντῖνος Σπ. Τσιώλης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου