ΤΟ ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙ

Παραμονὲς τῶν Χριστουγέννων τοῦ 1901 ὁ λόγιος, ἀκαδημαϊκὸς Ἀλέξανδρος Μωραϊτίδης (Σκιάθος, 1850-1929) ταξιδεύει ἀπὸ τὸν Πειραιὰ στὸ Καρπενήσι. Ἕνα περιπετειῶδες  4ήμερο χειμωνιάτικο ταξίδι τὸ χρονικὸ τοῦ ὁποίου δημοσιεύει στὴν ἐφ. «Ἀκρόπολις» στὶς 15 Ἰαν. 1902.  Ἀναδημοσιεύεται τὸ 1926 ἀπὸ τὶς ἐκδ. Σιδέρη στὴν ἔκδοση τῶν ταξιδιωτικῶν κειμένων τοῦ Μωραϊτίδη μὲ τίτλο «Μὲ τοῦ βορηᾶ τὰ κύματα» καὶ τὸ 2018 δημοσιεύεται πάλι ἀπὸ τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κέντρο Εὐρυτανικῶν Σποδῶν καὶ Ἐρευνῶν σὲ ξεχωριστὸ τόμο, κριτικὰ σχολιασμένο, μὲ τίτλο «Ὅλα ἐν τῷ Καρπενησίῳ μεγαλοπρεπῆ». Ἐμπνεόμενη ἀπὸ τὴν ἀνάγνωση τοῦ ἐν λόγῳ ταξιδιωτικοῦ ἡ καλὴ φίλη τῶν Ἀγράφων καὶ τοῦ ἱστολογίου μας κ. Δήμητρα Τσακογέωργα-Κασκαρίκα ἐστιχούργησε μὲ τὸ ποίημα της «Τὸ μαγεμένο Καρπενήσι» καὶ ζωγράφισε ἕνα πορτραῖτο τοῦ Ἀλ. Μωραϊτίδη, τὰ ὁποῖα δημοσιεύουμε, μαζὶ μὲ τὶς εὐχαριστίες μας.

Tὸ μαγεμένο Καρπενήσι

Ὁ ταξειδιώτης τῶν καιρῶν καὶ νέων τόπων,

                                              μὲ τοῦ βορηᾶ τὰ κύματα πηγαίνει,

μ’ ἀτμόπλοιο σὲ θάλασσα ὀνείρου,

                                             καὶ πρώτη στάση στὴ Χαλκίδα κατεβαίνει·

στὴν πράσινη πλατεία θὰ ἀράξει

μέχρι ὁ ροῦς τοῦ Εὐρίπου νὰ ἀλλάξει.

Κι ὕστερα πάλι ξεκινάει γιὰ τὴ Στυλίδα,

νέος σκοπὸς γιὰ τὸν σταθμό του, νέα ἐλπίδα. 

Σὰν Ὀδυσσέας ποὺ Ἰθάκη λαχταράει

τὸ Καρπενήσι ἡ ψυχή του ἀναζητάει.

Σὰν φτάνει κάποτε στὴν ὄμορφη Λαμία,

μένει στὸ ‘‘Εὐρώπη’’, ποὺ θὰ πεῖ φιλοξενία! 

Καὶ τώρα ποῦθε πᾶν’ γιὰ Καρπενήσι;

Ἔλα ἁμαξά μου πρὶν μᾶς εὕρει.

Ἄϊντε, ἁμαξά μου τράβα γιὰ τὴν ἐνδοχώρα

μᾶς περιμένουν χιόνια κι ἀνηφόρα. 

Τὰ ἀλογάκια ποὺ τὴν ἅμαξα τραβᾶνε

σ’ ἄσπρο παράδεισο θαρρεῖς πὼς θὰ τὸν πᾶνε.

Θεριά –πλατάνια αἰωνόβια χαιρετίζουν,

Μέσ’ τὶς κουφάλες τους, λύκοι ἴσως τὰ δόντια τρίζουν. 

Στὴν Κάψη νὰ τὸ χάνι φωτισμένο

μὲ φασολάδα καὶ μὲ τζάκι θεριεμένο.

Ἡ γάτα, ἡ Μαρίτσα νιαουρίζει,

τοὺς ταξειδιῶτες ἡσυχάζει καὶ κοιμίζει. 

Πρωί, ξανὰ καὶ πάλι ἀνηφόρα,

τὸν Σπερχειὸ ἀφήσαμε ἀπὸ ὥρα.

Μά, εἶναι ἐδῶ ὁλοφάνερα ἡ ἀρχή του,

ἡ πρώτη ὥρα, ἡ ἴδια ἡ γέννησή του. 

Στὰ χιόνια καὶ τὰ κρύσταλλα ποὺ λάμπουν

σταλιὰ μέσ’ στὰ ρυάκια σου θὲ νἄμουν.

Οἱ ἀσημοφτέρουγοι ἀϊτοί σου ἀγγαλιάζουν

τὶς πιὸ ψηλὲς κορφές σου· ἐκεῖ φωλιάζουν!  

Βελούχι μεγαλόπρεπα ντυμένο,

μ’ ἄσπρη φλοκάτα, μαῦρα ἐλάτια κεντημένο.

Νάτο, λοιπόν, τὸ μαγεμένο Καρπενήσι,

ποὺ σὰν μαγνήτης ἡ ψυχή μου εἶχε ζητήσει!  

Μὲσ’ τὸν χειμώνα ἀγαλλίαση, εὐλογία,

‘‘Ὁ Ταξειδιώτης’’ θὰ εὕρει ἐδῶ,  γαλήνη κι εὐτυχία!! 

                                                                             Δήμητρα Τσακογέωργα-Κασκαρίκα