Ἑλληνομουσεῖον (τό). Ὀνομασία διδομένη πολλαχοῦ, ἐπὶ Τουρκοκρατίας, εἰς τὰ σχολεῖα ἀνωτέρων πως σπουδῶν. Περί «κοινῶν ἑλληνομουσείων ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῦ γένους κοινῇ» γίνεται λόγος καὶ ἐν σιγιλλίῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Γρηγορίου Ε', ἐκδοθέντι κατ᾿ Αὔγουστον τοῦ 1819.


Σ᾿ αὐτὸν τὸν διαδικτυακὸ χῶρο, ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς φίλους τῆς χώρας τῶν Ἀγράφων, φιλοξενοῦνται κείμενα, ἄρθρα, μελέτες, ἀνακοινώσεις, βιβλία εἰκόνες, ταινίες ποὺ ἀφοροῦν ἢ παραπέμπουν στὴν ἱστορία, τὸν πολιτισμό, τὶς παραδόσεις, τὸ φυσικὸ περιβάλλον τοῦ ἱστορικοῦ χώρου τῶν Ἀγράφων, ὅπως αὐτὸς ἦταν γνωστὸς στὴν ὕστερη βυζαντινὴ ἀλλὰ καὶ μεταβυζαντινὴ ἐποχή. Σκοπὸς τῆς δημιουργίας του εἶναι νὰ γίνουν γνωστὰ καὶ νὰ ἀναδειχθοῦν, κατὰ τὰς δυνάμεις ἡμῶν, ὅλα ἐκεῖνα τά ‒ἀνὰ τοὺς αἰῶνες‒ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ τόπου μας καὶ τῶν ἀνθρώπων του.

Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018

«ΕΝΘΥΜΙΟΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ ΣΟΛΩΝ ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΝ»

Στὴν ἐφ. «ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΒΡΑΓΓΙΑΝΑ», φ. 72, Ὀκτ.-Νοέ.-Δεκ. 2017, σ. 5 δημοσιεύουμε μία φωτογραφία ἀπὸ τὴν δεκαετία τοῦ 1950 μὲ τὰ ἀνάλογα σχόλια:
Ἐνθύμιον μὲ τοὺς ἐξαδέλφους μου Σόλων καὶ  Ἄγγελον
«Ὀνειρευόμαστε τὴν ἀθανασία ἀπὸ παιδιά»
Μίλαν Κούντερα, Ἡ Ἀθανασία

Εἶναι σύγχρονο μὲ τὴν ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου, γραμμένο στὸ γενετικό του ὑλικό, τὸ αἴτημα γιὰ ἀθανασία. Σ᾿ αὐτὴν τὴν κατεύθυνση λειτουργεῖ ‒σὲ κάποιο βαθμό‒  καὶ ἡ φωτογραφία. Τὸ δηλώνει, ἔστω καὶ ἀσυνείδητα, ὁ ἀείμνηστος συγχωριανός μας Παναγιώτης Βασ. Τσιώλης στὴν πίσω πλευρὰ μιᾶς ἱστορικῆς φωτογραφίας του, ποὺ ἦλθε στὴν κατοχή μας καὶ τὴν δημοσιεύουμε. Ἔχει ληφθεῖ ἀπὸ ἄδηλο φωτογράφο στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1950 στὸν συνοικισμὸ Στανάδες τῶν Μεγ. Βραγγιανῶν, στὸν αὔλειο χῶρο τοῦ καταστήματος τοῦ ἐπίσης μακαρίτη Κώστα Γούλα. Στὸ βάθος τῆς φωτογραφίας διακρίνεται μέρος τῆς οἰκίας τοῦ Χαράλαμπου Ἀργυρίου.
Ἐξ ἀριστερῶν:
Παναγιώτης Βασ. Τσιώλης, Ἄγγελος Γεω. Δημητρίου, Σόλων Χρ. Τσιώλης
Σημειώνει χαρακτηριστικά:   
Ἐνθύμιον μὲ τοὺς ἐξαδέλφους μου Σόλων καὶ  Ἄγγελον γιὰ νὰ μὲ θυμοῦνται. Εἰς τὸ μαγαζὶ τοῦ Κώστα Γούλα. Γιὰ νὰ θυμόμαστε τὰ χρόνια ἐκεῖνα πῶς περνοῦν. Ὅλα χῶμα θὰ γίνουν καὶ ἡ φωτογραφία μου θὰ ζῇ αἰώνια.
Τσιώλης Παναγιώτης
Ἡ ἐνθύμηση
στὴν πίσω πλευρὰ
τῆς φωτογραφίας.
Πράγματι  ὅλα αὐτὰ ἰσχύουν· χῶμα ἔγιναν. Μόνο ποὺ ἐνῷ ἡ φωτογραφία θὰ μποροῦσε νὰ εἶχε ἀπολεσθεῖ καὶ ὁ χρόνος τῆς ἀθανασίας της νὰ εἶχε περιορισθεῖ σημαντικὰ [ἀκόμη καὶ χωρὶς τὴν ἀπώλεια τῆς φωτογραφίας ἀλλὰ μὲ τὴν ὀφειλόμενη ἀπ᾿ ὅλους μας κοίμηση τῶν ἀπογόνων], μὲ τὴ δημοσίευση στὴν ἐφημερίδα αὐξάνεται καὶ πληθύνεται ἡ διάρκεια τῆς ἀθανασίας καὶ ἰσχύουν ἀκόμη περισσότερο καὶ οἱ τελευταῖες λέξεις τοῦ σημειώματος: καὶ ἡ φωτογραφία μου θὰ ζῇ αἰώνια· μέσῳ ὅμως τῆς κυκλοφορίας τῆς ἐφημερίδας τόσο σὲ ἔντυπη ὅσο καὶ στὴν ‒ἄγνωστη γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη‒ ἠλεκτρονικὴ μορφή. Αἰωνία, λοιπόν, ἡ μνήμη καὶ τῶν τριῶν, οἱ ὁποῖοι εἶναι:
Σόλων  Χρ. Τσιώλης (Μεγ. Βραγγιανὰ 4/12/39 – Ἀθήνα 19/6/1983). Γεννήθηκε στὰ Μεγ. Βραγγιανὰ τῶν Ἀγράφων. Τελειόφοιτος τοῦ ἑξαταξίου Γυμνασίου Καρδίτσας. Ὁ ἀνάδοχός του, ἴσως διακατεχόμενος ἀπὸ τὸ λεγόμενο προορατικὸ χάρισμα, τοῦ χάρισε τὸ ὄνομα Σόλων· τοῦ ἀρχαίου Ἀθηναίου φιλοσόφου, νομοθέτη καὶ ποιητῆ. Πράγματι, παρόμοια ἦσαν τὰ χαρίσματα τοῦ Σόλωνα Τσιώλη: ἄνθρωπος τῆς δικαιοσύνης, τῆς τιμιότητας καὶ τῶν γραμμάτων. 



 Ὁ ἀείμνηστος Σόλων σὲ πανήγυρι
τῆς Ἁγ. Παρασκευῆς στὰ 1976.
Δίπλα του ὁ Βασίλης Γεω. Τσιώλης.  

Ἀξιαγάπητος ἀπ᾿ ὅλους, διακρινόταν γιὰ τὴν ἰδιαίτερη μέριμνά του γιὰ τὸν τόπο μας καὶ τὴν σπάνια ποιότητα τοῦ χαρακτῆρα καὶ τοῦ ἤθους του. Στὶς 14 Νοε. 1981 ἐνυμφεύθη τὴν Ἐλισσάβετ Σαχίνη. Ἐργάστηκε στὴν ἑταιρεία SOFTEX στὴν Ἀθήνα καὶ διετέλεσε γενικὸς διευθυντής της. Ἐκοιμήθη μόλις 44 ἐτῶν…
Παναγιώτης Βασ. Τσιώλης.(Μεγ. Βραγγιανὰ 1908 – Ἀθήνα 2002) νυμφευμένος μὲ τὴν Ἐλισσάβετ Μπάρκα ἀπό τὴ Χρύσω τῶν Ἀγράφων, μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησε τρία τέκνα: τὸν (†2008) Γεώργιο, τὴν Εὐσταθία καὶ τὴν Ἑλένη. Βετεράνος τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ πολέμου στὰ βουνὰ τῆς Β. Ἠπείρου. Ἐργάστηκε ὡς ὑποδηματοποιὸς στὰ Μεγ. Βραγγιανὰ καὶ μετέπειτα στὴν Ἀθήνα ὡς πωλητὴς λαϊκῶν ἀγορῶν ἀπὸ ὅπου καὶ συνταξιοδοτήθηκε.
Ἄγγελος Γεω. Δημητρίου (Μεγ. Βραγγιανὰ 4/10/1922 – Θήβα 3/2/2011) ράφτης καὶ κτηνοτρόφος σύζυγος τῆς Λαμπρινῆς Παπαδοπούλου μὲ τὴν ὁποία ἀπέκτησαν ἕξη παιδιά: τὸν Χαράλαμπο, τὸν Γεώργιο, τὸν Ἀθανάσιο, τὴ Φρειδερίκη, τὴν († 2012) Ἑλένη καὶ τὸν Δημήτριο.
Ὁ τόπος ὅπου ἐλήφθη ἡ φωτογραφία
ὅπως εἶναι σήμερα

Ἰδιαίτερη μνεία γίνεται γιὰ τὸν Σόλωνα Τσιώλη γιατὶ ὅταν ἐκοιμήθη ἡ ἐφ. «ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΒΡΑΓΓΙΑΝΑ» δὲν ὑπῆρχε καὶ ἔτσι δὲν εἶχε γραφεῖ κάτι γι᾿ αὐτόν. Ξεχωριστὸ  χαρακτηριστικὸ γνώρισμα γιὰ τὸν Σόλωνα εἶναι πὼς οἱ ἀρετὲς τοῦ βίου του παρέμειναν καὶ  παραμένουν μέχρι τὶς μέρες μας ζωντανὲς στὴ μνήμη τῶν συγχωριανῶν μας καὶ τῶν οἰκείων του. Ἔτσι, ὁ ἀνεψιός του Χρῆστος Τσιώλης, γιὸς τοῦ ἀδελφοῦ του Θεοδώρου Χρ. Τσιώλη († 11/10/1995) ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιά  του, τὸ ὁποῖο γεννήθηκε τὸ 1989, τὸ βάπτισε τιμητικὰ μὲ τὸ ὄνομα Σόλων, ἐνῶ ἡ ἀνεψιά του Δήμητρα Μπέμπελη, θυγατέρα τῆς ἀδελφῆς του Ἐλευθερίας, ὀνοματοδότησε τὸν πρὶν λίγους  μῆνες γεννηθέντα πρωτότοκο γιό της, ὡς Σόλων καὶ μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα ἐπίκειται ἡ βάπτισή του ἐντὸς τοῦ 2018. Μακάρι νὰ τύχουν τοῦ προνομίου νὰ κληρονομήσουν τὰ χαρισματικὰ προσόντα τοῦ Σόλωνα Χρ. Τσιώλη, ἀλλά, πῶς ὄχι, καὶ τοῦ Ἀθηναίου φιλοσόφου.
Ἁπὸ τὴν ἐφ. "ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΒΡΑΓΓΙΑΝΑ"
φ. 72, σ. 5.








Κωνσταντῖνος Σπ. Τσιώλης










1 σχόλιο:

  1. Εἶναι χαρτὶ καὶ δὲ μιλεῖ/ἔχει κλειστὸ τὸ στόμα/μὰ ἡ φωτογραφία μου/θὰ μένει στὸν αἰῶνα.( παλιὸ Κληματιανὸ στιχάκι) π.κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή