«ΑΡΑΤΕ ΠΥΛΑΣ» ΚΑΙ ΤΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

‘‘Ἄρατε πύλας’’ τῶν ραδιοκυμάτων

Ἀπὸ τὸν διαχειριστὴ τοῦ ἱστολογίου μας δημοσιεύτηκε, στὶς 8 Δεκεμβρίου 2017, στὸ ἑβδομαδιαῖο ἔντυπο ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, φ.753, σ.11, μικρὸ χρονογράφημα ‒μουσικοῦ ἐνδιαφέροντος‒  μὲ τίτλο, «Ἄρατε πύλας τοῦ studio», μὲ τὸν ὑπογραφὴ Ντῖνος Ἀγραφιώτης καὶ μὲ ψηφίδες ἀπὸ ἀγραφιώτικες ἀναφορές· τοῦ πάει μιὰ χαρὰ δηλ. γιὰ τὸ «Ἑλληνομουσεῖον Ἀγράφων». Ἂν καὶ ἔχει «πασχάλιο» τίτλο ἐντούτοις ἔχει προχριστουγεννιάτικο διαθεματικὸ χαρακτῆρα καὶ τὴν ἐπίκαιρη, ἀλλὰ ‒πῶς ὄχι;‒ καὶ κατὰ πάντα ἐπίκαιρη, συγχωρητικὴ διάθεση.

Ἰδοὺ καὶ ἡ μεταγραφή:

Ἄρατε πύλας τοῦ studio

…«ἔπαιζε κριθάρα», καθὼς ἔλεγεν ὁ Διοματάρης,

κ᾿ ἔμελπε μερακλίδικα τραγούδια.

 Μία ὀρφανὴ πλουσία δὲν ἠμπόρεσε νὰ βαστάξῃ

εἰς τὴν γλύκα κ᾿ εἰς τὸ πάθος τῆς κιθάρας,

καὶ μετ᾿ ὀλίγον καιρὸν συνήφθη ἀρραβών…

(Ἀλ. Παπαδιαμάντης, Δημαρχίνα νύφη)

Κατὰ τὴ διάρκεια ἀναριθμήτων καὶ ἀπαραμυθήτων ὡρῶν συνεντεύξεών του παρὰ τὴν ὀδονταλγαπαλύνουσαν καθέδραν του ἐκόλλησεν μιὰ συνήθεια· μία παράπλευρη ἐπαγγελματικὴ διαστροφή: αὐτὴν τῆς ἀκροάσεως ραδιοφώνου. Μάλιστα, εἶχε πρόγραμμα τακτικὸ καὶ καθημερινὸ στὶς ἀκροάσεις του. Προσαρμόστηκε δὲ καὶ στὶς συνήθειες τῆς ἐποχῆς, τὶς νέες λεγόμενες τεχνολογίες, καὶ ἤκουεν καὶ ἐκ τοῦ διαδικτύου ραδιόφωνο (κοινῶς Web radio).

Ἠκροάτο δίωρη ἐκπομπὴ μουσικοῦ περιεχομένου μεταδιδομένη ἅπαξ τῆς ἑβδομάδος. Ἡμέραν τινα ἡ θελκτικὴ παραγωγὸς Θ. Κ. ἅμα τῇ ἐνάρξει τῆς ἐκπομπῆς ἀναγγέλλει τὴν ἐπικείμενη ἔλευση τῶν καλεσμένων της. Ἡ ἀναγγελία ἐπαναμβάνεται θεληματικῶς  καὶ συνεχῶς, ἀνὰ 5λεπτον. Πλὴν αὐτοὶ δὲν ἐμφανίζονταν. Ἀπὸ κάποια χρονικὴ στιγμὴ ἡ ἀναγγελία ἐπαναλαμβανόταν ‒μὲ πραεία φωνή‒ μὲ τὴν προσθήκη πὼς οἱ ἀναμενόμενοι εὑρίσκονται ὁσονούπω πρὸ τῶν πυλῶν. Εἰς μάτην ὅμως· πέρασαν 45 λεπτὰ καὶ αἱ πῦλαι δὲν ἤνοιγον. Τότε σκέφθηκε πὼς ἴσως αὐτὸ ἦταν ἐνέργεια τοῦ μισοκάλου καὶ ἀποφάσισε νὰ βοηθήσει ὑποψάλλωντας προσευχητικά –παρὰ τὸ γεγονὸς πὼς διενύετο ἡ Σαρακοστὴ τῶν Χριστουγέννων– τὸ «Ἂρατε πύλας …καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης». Καὶ ὢ τοῦ θαύματος: ἤνοιξαν αἱ πῦλαι καὶ ναὶ μὲν δὲν εἰσῆλθεν ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης, εἰσῆλθεν ὅμως ἡ ἐπ᾿ ὥραν ἀναμενομένη μουσικὴ ξυνωρὶς ἐξ ἄρρενος καὶ θήλεως ἀποτελουμένη, ἤγουν τοῦ Χ. Μ. καὶ τῆς Τ. Κ.· καὶ γέμισε ὁ χῶρος μελωδίες ἀρωματικές. Πλὴν ηὗρεν ἀνοικτὰς τὰς πύλας  καὶ εἰσῆλθεν καὶ ὁ ἑπόμενος καλεσμένος Π. Μ., ὅστις διακατεχόμενος ἀπὸ ἐπίκτητη φλεγματικὴ βρετανικὴ ἀκρίβεια, –διατρὶψας γὰρ ἐπὶ ἔτη στὸ Νησί– ἦτο ἐκεῖ ὀλίγον ἐνωρίτερον τοῦ ἀναμενομένου. Καὶ δὲν ἔφτασε μόνον αὐτὸ ἀλλὰ ὁ τηλεφωνοκαλεσμένος Γ. Ρ. ἀπεδείχθη ὁ ὑπερτυχερὸς τῆς βραδυᾶς καθὼς στὸ 45λεπτο τῆς  ἐνσάρκου ἀπουσίας τῶν Τ. Κ. καὶ Χ. Μ. ἀκούστηκαν πολλὲς τερψιώτιες μουσικὲς συνθέσεις του γιὰ νὰ ἐπιβεβαιωθεῖ τὸ ὑπὸ Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, πώς:

 «τό ἁπλῶς λεγόμενον κακόν, οὐ πάντως κακόν, ἀλλά πρός τι μὲν κακὸν πρός τι δὲ οὐ κακόν. Ὡσαύτως καὶ τὸ ἁπλῶς λεγόμενον καλόν, οὐ πάντως καλόν· ἀλλὰ πρός τι μὲν καλὸν πρός τι δὲ οὐ καλόν….»

Τέλος, μὲ μιὰ μουσικὴ βαρκούλα ἀπέπλευσαν, ἀνεχώρησαν ὅλοι γιαλὸ-γιαλὸ ἐπιστρέφοντας, καὶ ὁ καλὸς ἀκροατὴς θυμήθηκε τὸν Καρπενησιώτη Ζ. Π., ἀπὸ τὴν κοινὴ πατρίδα, καὶ ψέλλισε ἀπὸ τό «Ὁ ὕπνος τῆς βαρκούλας»:

Ἀγεράκι τὰ φτερά σου λίγο κόψε…

φόβον ἔχω τὸ γιαλὸ μὴν ἀνασάνῃ,

τὶ ἐδῶ πὰ στὸ φεγγαρόλουστο λιμάνι

μιὰ βαρκούλα ἀποκοιμήθηκεν ἀπόψε

Εἶτα, ἐπέστρεψεν στὰ συμβατικὰ ραδιοκύματα. Ἡ νήφουσα διάθεσή του δὲν τοῦ ἄφηνε τὸ περιθώριο νὰ ἀκροασθεῖ τὴν ἐκπομπὴ ποὺ ἀκολουθοῦσε. Τυχαίως ἔπεσε σὲ ἄγνωστο ραδιοσταθμὸ μὲ παλιὰ λαϊκά. Ἀναγνώρισε τὴ φωνὴ τῆς ἀειμνήστου Βούλας Πάλλα, μὲ τὸ «Συγχώρα με». Κατὰ τὸ ἔθος τὸ ἐπληκτρολόγησε στὸν ‒κατὰ Ἔμφρονα‒ γούγλη· στὸ ἔξυπνο-τηλέφωνό του. Βλέπει: Βούλα Πάλλα, «Συγχώρα με» ἀπὸ τὴ σπάνια ἑλληνικὴ ταινία «Βάνα» τοῦ 1965…Τυχαῖο; Δὲν νομίζω, ποὺ λέει καὶ ἡ ρεκλάμα ἀπὸ τὸ 11 888. 1965, λοιπόν. Θυμήθηκε τότες καὶ ἕναν Ἰούλιο μέσα στὸν Δεκέμβριο· Χριστουγεννιάτικο. Αὔριο θὰ τὸν γράψω, σκέφτηκε. Μπορεῖ νὰ ἀρέσει καὶ στὸν κ. Εὐριπίδη Νεγρεπόντη…

Ντῖνος  Ἀγραφιώτης