Ἑλληνομουσεῖον (τό). Ὀνομασία διδομένη πολλαχοῦ, ἐπὶ Τουρκοκρατίας, εἰς τὰ σχολεῖα ἀνωτέρων πως σπουδῶν. Περί «κοινῶν ἑλληνομουσείων ἐπ᾿ ὠφελείᾳ τοῦ γένους κοινῇ» γίνεται λόγος καὶ ἐν σιγιλλίῳ τοῦ Οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Γρηγορίου Ε', ἐκδοθέντι κατ᾿ Αὔγουστον τοῦ 1819.


Σ᾿ αὐτὸν τὸν διαδικτυακὸ χῶρο, ποὺ ἀπευθύνεται στοὺς φίλους τῆς χώρας τῶν Ἀγράφων, φιλοξενοῦνται κείμενα, ἄρθρα, μελέτες, ἀνακοινώσεις, βιβλία εἰκόνες, ταινίες ποὺ ἀφοροῦν ἢ παραπέμπουν στὴν ἱστορία, τὸν πολιτισμό, τὶς παραδόσεις, τὸ φυσικὸ περιβάλλον τοῦ ἱστορικοῦ χώρου τῶν Ἀγράφων, ὅπως αὐτὸς ἦταν γνωστὸς στὴν ὕστερη βυζαντινὴ ἀλλὰ καὶ μεταβυζαντινὴ ἐποχή. Σκοπὸς τῆς δημιουργίας του εἶναι νὰ γίνουν γνωστὰ καὶ νὰ ἀναδειχθοῦν, κατὰ τὰς δυνάμεις ἡμῶν, ὅλα ἐκεῖνα τά ‒ἀνὰ τοὺς αἰῶνες‒ ἰδιαίτερα χαρακτηριστικὰ γνωρίσματα τοῦ τόπου μας καὶ τῶν ἀνθρώπων του.

Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

ΠΑΣΧΑ 1672

Τὸ ἱστολόγιο «Ἑλληνομουσεῖον Ἀγράφων» εὔχεται Καλὴ Ἀνάσταση καὶ Καλὸ Πάσχα μὲ ἕνα παράθεμα ‒πασχαλινοῦ περιεχομένου‒ ἐπιστολῆς τοῦ Εὐγενίου Γιαννούλη τὶς παραμονὲς  Πάσχα τοῦ 1672,[1] πιθανώτατα ἀπὸ τὰ Μεγ. Βρανιανὰ τῶν Ἀγράφων (νῦν Βραγγιανά),[2] πρὸς τὸν πατριαρχικὸ νοτάριο Φώτιο[3] στὴν Κωνσταντινούπολη:
 «Ἀσπάζομαι τοιγαροῦν ὑμᾶς, ἀδελφοί, καὶ πάλιν καὶ πολλάκις ἀσπάζομαι ἐν φιλήματι ἁγίῳ· εὔχομαι δὲ ὑμῖν τε καὶ πᾶσι τοῖς ὑμᾶς εὐαγγελικῶς ἀγαπῶσι Πάσχα θεῖον, ἱερόν, ἅγιον λυτήριον παθῶν καὶ χρησταῖς ἐφοδιαζόμενον ἐλπίσι· Πάσχα λέγω τὸ ἀμυδρότερον μὲν ἔτι, ἐκτυπώτερον δὲ ὕστερον»
                             
Λεπτομέρεια, τοῦ ὁσίου Εὐγενίου τοῦ Αἰτωλοῦ, ἀπὸ σύγχρονη (2012)  φορητὴ εἰκόνα τῶν Εὐρυτάνων ἁγίων στὸ παρεκκλήσιο τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ τοῦ Ἐπισκοπείου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἀτλάντας [12:51 μ.μ.
https://www.google.com/maps/place/Greek+Orthodox+Metropolis,+2480+Clairmont+Rd,+Atlanta,+GA+30329/@33.828452,-84.309009,17z/data=!4m2!3m1!1s0x88f507cc0c83e98d:0x296cde4bad02d3f4?hl=el-US
], περιλαμβάνουσα ἑπτὰ πολιτείας: Γεωργία, Β. Καρολίνα, Ν. Καρολίνα, Φλόριδα, Ἀλαμπάμα, Λουϊσιάνα, Μισσισίπι· χεὶρ Παναγιώτου Κόντου.[4] 
                                          
                                                                                                                                 




                                                                                     Κωνσταντῖνος Σπ. Τσιώλης



[1] Εὐγενίου Γιαννούλη τοῦ Αἰτωλοῦ Ἐπιστολές. Κριτικὴ ἔκδοση, ἐπιμ. Ι. Ε. Στεφανὴς ‒ Νίκη Παπατριανταφύλλου-Θεοδωρίδη [Ἐπιστ. Ἐπετ. Φιλοσ. Σχολῆς Πανεπ. Θεσσαλονίκης, περ. Β´, Τμ. Φιλολ., Παράρτημα 1], Θεσσαλονίκη 1992, σ. 236, ἐπ. 95.
[2] Βλ. Ὁ μεγάλος Διδάσκαλος τοῦ Γένους Εὐγένιος Γιαννούλης ὁ Αἰτωλὸς καὶ οἱ σπουδαιότεροι μαθητὲς τῶν Σχολῶν τῶν Ἀγράφων, ἐκδ. Στέφ. Βασιλόπουλος, Ἀθήνα 21985, σ. 60-61, ὅπου φαίνεται πὼς ἀπὸ τὸ 1661 ἕως τὸ 1673 παραμένει στὰ Βρανιανά.
[3] Πρόκειται γιὰ τὸν πατριαρχικὸ νοτάριο Φώτιο, τὸν ὁποῖο εἶχε γνωρίσει ὁ Εὐγένιος ὅταν βρισκόταν στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ μὲ τὸν ὁποῖο διατηροῦσε συχνὴ ἀλληλογραφία, καθὼς σώζονται πάνω ἀπὸ εἴκοσι ἐπιστολὲς τοῦ Εὐγενίου πρὸς αὐτόν· Εὐγενίου Γιαννούλη τοῦ Αἰτωλοῦ Ἐπιστολές, σ. 25.
             [4]Εὐχαριστίες στὸν π. Νεκτάριο Μ. γιὰ τὴν εἰκόνα τῶν Εὐρυτάνων ἁγίων.
Αναρτήθηκε από στις

1 σχόλιο:

  1. Konstantinos17 Απριλίου 2017 στις 12:50 μ.μ.

    Πάσχα λέγω τὸ ἀμυδρότερον μὲν ἔτι, ἐκτυπώτερον δὲ ὕστερον»....Λόγια θεοφώτιστα, ὄντως, καὶ ἐμβιωμένα ἁγιοπνευματικῶς.
    Ἀλήθεια, πόσο κατανυκτικὲς καὶ συγκινητικὲς ἦταν ἐκεῖνες οἱ Πασχαλιές τοῦ 17ου-18ου αἰ. οἱ φωτισμένες μὲ μελισσοκέρι καὶ λαδοκάντηλο...Χριστὸς Ἀνέστη κι ὁ Ἅγιος νὰ μεριμνᾶ, ὥστε νὰ γίνει αὐτὸ τὸ θεῖο Πάσχα "Λύτρον λύπης..." π. κ. ν. κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)