ΟΙ ΙΕΡΟΨΑΛΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΕΩΚΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΜΑΣ

Ἡ θρησκευτικὴ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ ζωὴ τοῦ χωριοῦ μας ἀνάγεται στὰ βυζαντινὰ χρόνια. Δὲν ἔλειψαν ποτὲ οἱ λειτουργοὶ τοῦ Ὑψίστου, Δεσπότες, ἱερομόναχοι, Δάσκαλοι τοῦ Γένους, ἱερεῖς, Ἅγιοι, ψάλτες, νεωκόροι, εὐεργέτες, ἄρχοντες καὶ ἁπλοί, θεοσεβεῖς χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸν ὀβολό τους ἔχτισαν ἐκκλησίες, περίτεχνα, θαυμαστὰ ἱερὰ κειμήλια τῆς χριστιανοσύνης, τὰ ὁποῖα θαυμάζουμε, σεβόμαστε καὶ ὁ εὐλαβέστατος π. Κωνσταντῖνος Κουτσουπιᾶς μὲ περισσὴ ἐπιμέλεια καὶ σεβασμὸ τὰ φροντίζει, τὰ προστατεύει καὶ τὰ λειτουργεῖ ἀνελλιπῶς, ἐπικουρούμενος ἀπὸ τὸν πρόθυμο καὶ καλοπροαίρετο ἱεροψάλτη, κ. Περικλῆ Ἀντωνίου καὶ τὸν ἀκούραστο καὶ ἀεικίνητο νεωκόρο, κ. Ἄρη (Ἀριστείδη) Τσιώλη τοῦ Θωμᾶ.

Ὁ ἱεροψάλτης Περικλῆς Ἀντωνίου  στὸ ἀναλόγιο

τοῦ Ἁγ. Νικολάου τῆς Ράχης.

Μόνιμος, βασικός, ἀφιερωμένος πρωτοψάλτης εἶναι ὁ ἀγαπητὸς σὲ ὅλους μας, ἐνάρετος καὶ πάντοτε καλόψυχος Περικλῆς, ποὺ μαζὶ μὲ τὸν Ἄρη καὶ τὸν εὐσεβέστατο π. Κωνσταντῖνο ἀποτελοῦν τὸ καλύτερο θεῖο δῶρο γιὰ τὸ χωριό μας. Ὁ πρωτοψάλτης Περικλῆς ἐμφορεῖται ἀπὸ χριστιανική, ἠθικὴ μόρφωση. Εἶναι ἀφοσιωμένος, μὲ ἀσάλευτη καὶ ἐνεργὸ πίστη. Ἔχει ἀδύναμη καὶ ἀχρωμάτιστη φωνή, τὴν ὁποία συνεχῶς ἀσκεῖ καὶ βελτιώνει. Καθὼς τίποτε δὲν εἶναι ἐνοχλητικό, ὅταν γίνεται μὲ ἀγάπη, προθυμία καὶ ἀληθινὴ πίστη. Φωτισμένος μὲ τὴ θεία χάρη καὶ τὴν ἀμέριστη βοήθεια τοῦ π. Κωνσταντίνου ἔμαθε σχεδὸν τέλεια τὸ τυπικὸ τῶν ἱερῶν τελετῶν. Μάλιστα συμβουλεύει καὶ ὑποδεικνύει τὴ σειρὰ καὶ τὴν κανονικότητα τῶν ψαλμῶν καὶ τῶν ἀναγνωσμάτων τῆς Θείας 

Οἱ ἱεροψάλτες ἀδελφοί,
Γεώργιος καὶ Θεοφάνης Θεοδώρου
στὸ ἀναλόγιο τῆς Αγ. Παρασκευῆς

Λειτουργίας στοὺς ἄλλους ψάλτες. Ἀπὸ ταπεινότητα καὶ ἀξιοπρέπεια παραχωρεῖ τὴ θέση τοῦ πρωτοψάλτη στὸν καλὸ καὶ ἔμπειρο στὴ μελῳδία τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων καὶ τροπαρίων κ. Θεοφάνη Θεοδώρου κατὰ τὸ χρονικὸ διάστημα ἀπὸ τὸ Πάσχα μέχρι καὶ τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν. Τὸ καλοκαίρι, περιοδικὰά, λαμβάνει τὴ θέση τοῦ ψάλτη ὁ σεβαστός, μελῳδικὸς ψάλτης βυζαντινῆς μουσικῆς κ. Γεώργιος Θεοδώρου. 

Χρῆστος Τσιάρας καὶ Περικλῆς Ἀντωνίου
στὸ ἀναλόγιο τῆς Ἁγ. Παρασκευῆς.

Κάπου-κάπου ἔρχεται ἀπὸ τὸ Τρίδενδρο καὶ ὁ ἄλλοτε ἐπιμελὴς μαθητής μου κ. Τσιάρας Χρῆστος, ὁ ὁποῖος ψάλλει πολὺ ὡραία μὲ βαριά, δυνατὴ καὶ χρωματισμένη φωνή. Δυὸ ἄλλοι ψάλτες ποὺ ψάλλουν ἐμπειρικά, καλὰ καὶ ἄξια εἶναι, ὁ κ. Κωνσταντῖνος Παρθένης τοῦ Νικολάου καὶ ὁ ὑποφαινόμενος. Μὲ τὴν παρατήρηση, ὅτι θὰ λάβουν μέρος ἂν στὸ ψαλτῆρι ὑπάρχει κενή θέση ἢ ἂν ἀπὸ σεβασμὸ τὴν προσφέρει κάποιος νεότερος, πρᾶγμα ἀπίθανο!

Ὁ νεωκόρος Ἀριστείδης (Ἄρης) Θ. Τσιώλης ὑποδέχεται τὸ νέο μητροπολίτη Καρπενησίου κ. Γεώργιο παρουσίᾳ καὶ τοῦ ἐφημερίου Μεγ. Βραγγιανῶν, π. Κων. Κουτσουπιᾶ

Τέλος ὁ καθόλα ἄξιος, δραστήριος καὶ ταπεινὸς ὑπηρέτης στὸν ἱερὸ οἶκο τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ κ. Ἀριστείδης (Ἄρης) Τσιώλης τοῦ Θωμᾶ. Χτυπάει τὴν καμπάνα, βρίσκεται στὸ παγκάρι μὲ τὰ κεριά, ὑπηρετεῖ τὸν π. Κωνσταντῖνο στὸ ἱερὸ Βῆμα, κρατᾷ τὸ μανάλι καὶ τὸ θυμιατῆρι, ἀνάβει τὰ καντήλια, προσέχει τὰ ἀναμμένα κεριὰ μὴν προκαλέσουν καμιὰ πυρκαγιά, ἑτοιμάζει τὸ τραπέζι μὲ τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὴν ἀρτοκλασία, φροντίζει γιὰ τὴν τάξη καὶ τὴν καθαριότητα τοῦ Ι. Ν. καὶ γενικὰ εἶναι ὁ ἄμεσος βοηθὸς τοῦ π. Κωνσταντίνου· καὶ οἱ δυὸ μαζὶ εἶναι οἱ ἄγρυπνοι φύλακες τῶν ἱερῶν μνημείων τοῦ χωριοῦ μας. Ὁ ἀγαπητός μας Ἄρης, πρώην ὀξύνους μαθητής μου, εἶναι ἕνας θαυμάσιος χαρακτῆρας. Περιβόλι ἀνθισμένο, χαρούμενος, εὔγλωττος ὁμιλητής, μὲ τὰ τετράστιχα ἐγκωμιαστικά, ἐνθουσιώδη ἀστεῖα καὶ σατιρικὰ ποιήματά του, γίνεται ἐπιθυμητὸς καὶ εὐπρόσδεκτος στὸ μαγαζί, στὸ δρόμο, στὶς διασκεδάσεις καὶ ὅπου βρεθεῖ. Οἱ ἰδέες τοῦ ἁπλὲς καὶ σοβαρὲς δείχνουν τὴν ἐσωτερικὴ ἁπλότητα τοῦ χαρακτῆρα του.

Ὁ νεωκόρος Ἀριστείδης Θ. Τσιώλης μὲ τὸν. π. Παναγιώτη Τσιώλη.

Κωνσταντῖνος Νικ. Παρθένης.

Οἱ ἱεροψάλτες: Περικλῆς Ἀντωνίου, 

Θεοφάνης Θεοδώρου, Νικόλαος Ἀλεξάκης

 στὸ ἀναλόγιο τῶν Ἁγ. Ταξιαρχῶν.

Ἔχουμε τὸ ἠθικὸ χρέος νὰ ἐκφράζουμε τὴν ἀγάπη, τὴν ἐκτίμηση καὶ τὴ φιλία μας σὲ ὅλους τοὺς ζηλωτὲς τῆς ἔμπρακτης προσφορᾶς γιὰ τὸ καλό του χωριοῦ μας. Ὁ Ὅσιος Εὐγένιος ἔλεγε: «Καὶ ἂν δὲν μπορῶ νὰ ἀνταμείψω τοὺς εὐεργέτες μου, ὅμως δὲ θὰ πάψω νὰ τοὺς ἐπαινῶ ὁλόψυχα γιὰ τὶς ἀρετές τους».

Ὁ ἱεροψάλτης Θεοφάνης Θεοδώρου
ἀναγιγνώσκει
τὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας
στὸν Ἁγ. Δημήτριο

Ν. Γ. Ἀλεξάκης

                                                  

(Ἐπιμέλεια, προσαμογὴ γιὰ τὸ «Ἑλληνομουσεῖον Ἀγράφων», Κων. Σπ. Τσιώλης)

[Ἀπὸ τὸ φ. 68 (Ὀκτ.-Νοε.-Δεκ. 2016) τῆς ἐφημερίδας ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΒΡΑΓΓΙΑΝΑ (ΕΛΛΗΝΟΜΟΥΣΕΙΟΝ ΑΓΡΑΦΩΝ)]