ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ (1938-2016)

Χριστόφορος Δημ. Ἀλεξάκης († 30 Ἰουνίου 2016)

Πτωχότερο, πολὺ πτωχότερο πλέον τό «Ἑλληνομουσεῖον Ἀγράφων», τὰ ἱστορικὰ  Ἄγραφα, καθὼς τὸ ἀπόγευμα τῆς 30^ῆς Ἰουνίου 2016 ἐκοιμήθη, τὸν ὀφειλόμενον ὕπνον, ὁ Χριστόφορος Δημ. Ἀλεξάκης, ὁ πρῶτος ὁ ὁποῖος προσπάθησε μὲ ὀργανωμένο τρόπο νὰ παρουσιάσει τὴν ἱστορία καὶ τὸν πολιτισμὸ τοῦ τόπου ὅπου λειτουργοῦσε ἡ Σχολὴ τῆς Γούβας τῶν Μεγ. Βραγγιανῶν ἀλλὰ καὶ τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τῶν Ἀγράφων. 

Εἶχε ἀποταμιεύσει στὴν ψυχή του τὶς παραδόσεις τοῦ Γένους καὶ τοῦ τόπου του, τῆς γενέτειράς του. Ἡ προσωπικότητά του ἐκδηλωνόταν μὲ μία εὐγένεια, καλωσύνη καὶ πραότητα ποὺ ἐντυπωσίαζε ὅσους τὸν γνώριζαν ἀλλὰ καὶ ὅσους συνεργάζονταν μαζί του. Βαρειά, βαρύτατη ὑπῆρξε ἡ ἀπώλειά του γιὰ τὰ Ἄγραφα . Εὔλογη ἡ ἐκ τῆς ἀπωλείας του ὀδύνη τῆς συζύγου του Εἰρήνης τῶν θυγατέρων του Αἰκατερίνης καὶ Ἑλένης καὶ τῶν ἐγγονιῶν του καὶ ἡ θλίψη μέσα στὴν ὁποία διατελοῦμε ὅλοι ὅσοι γνωρίσαμε καὶ ἐκτιμήσαμε τὸ ἔργο καὶ τὴν προσωπικότητα τοῦ ἐκλιπόντος· τὸν καλὸ οἰκογενειάρχη, τὸν ἔντιμο πολίτη καὶ εὐσυνείδητο ἐρευνητὴ τῆς τοπικῆς ἱστορίας. Ἀπὸ νεαρῆς ἡλικίας ἔδειξε ἐπιμέλεια καὶ ἀγάπη γιὰ τὰ Γράμματα καὶ τὴ Γνώση καὶ ἔτρεφε ἰδιαίτερη ἱκανοποίηση στὴν ἔρευνα, τὴν ἀναζήτηση καὶ τὸν ἐμπλουτισμὸ τῶν γνώσεων του κυρίως σὲ ὅσα ἀφοροῦν τὴν ἱστορία καὶ τὸν πολιτισμὸ τῶν Ἀγράφων. 

Χριστόφορος Ἀλεξάκης παραλαμβάνει, 

στὶς 24 Μαΐου 2009, τ

ὸ τιμητικὸ δίπλωμα γιὰ τὴ συβλολή του 

στὴν ἵδρυση καὶ λειτουργία τοῦ Συλλόγου «Ἀναστάσιος Γόρδιος.

Ἀρωγὸς τῶν ἀναζητήσεών του καὶ τῶν συγγραφῶν του ἡ πλούσια οἰκογενειακὴ καὶ τοπικὴ προφορικὴ καὶ γραπτὴ παράδοση τῆς ὁποίας ὑπῆρξε κοινωνὸς ἀπὸ τὰ παιδικά του χρόναι. Ἡ εὐγενὴς φυσιογνωμία του ἀποτελεῖ φωτεινὸ παράδειγμα γιὰ τοὺς ἐπιγενομένους ἐνῶ φρόντισε νὰ πλουτίσει τὸν τόπο του μὲ τὰ πνευματικὰ πονήματά του, παρακαταθήκη γνώσης γιὰ τὶς ἐπερχόμενες γενιές, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ παράδειγμα τοῦ ἤθους του καὶ τῆς γενναιότητας τῆς καρδιᾶς του.

    

  Γεννήθηκε τὸ 1938 στὰ Μεγάλα Βραγγιανὰ τῶν Ἀγράφων, τὰ Βρανιανὰ τοῦ Εὐγενίου Γιαννούλη καὶ τοῦ Ἀναστασίου Γορδίου. Ἤταν τὸ πρῶτο ἐκ τῶν δύο τέκνων τοῦ Δημητρίου καὶ τῆς Αἰκατερίνης Ἀλεξάκη· ὁ ἄλλος ὁ Ἠλίας († 1996). Ἀπὸ τὸν πατέρα του Δημήτριο (†1993)  Γραμματέα τῆς Κοινότητος τῶν Μεγάλων Βραγγιανῶν, καὶ γιὰ τὰ δεδομένα τοῦ τόπου καὶ τῆς ἐποχῆς ἑνὸς προικισμένου πνευματικὰ ἀνθρώπου, κληρονόμησε τὴν ἔφεση γιὰ τὰ Γράμματα καὶ τὶς πνευματικὲς ἀνησυχίες γενικότερα. Μαθήτευσε τὴν περίοδο τοῦ Ἐμφυλίου στὸ σχολεῖο τῆς γενέτειράς του καὶ τῆς Καρδίτσας, ὅπου συνέχισε φοιτώντας στὸ Γυμνάσιο Καρδίτσας τὴν περίοδο 1951-1957. 

 Μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς στρατιωτικῆς του θητείας διορίστηκε στὸ Ὑπουργεῖο Ἐμπορίου καὶ κατόπιν μετατάχθηκε στὸ Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν, ἐνῶ τὸ διάστημα 1965-1967 παρηκολούθησε σεμινάρια τῆς Σχολῆς Δημόσιας Διοίκησης. Συνταξιοδοτήθηκε τὸ 1989 καὶ ἀπὸ τότε ἄρχισε τὸ συγγραφικό του ἔργο τὸ ὁποῖο κυρίως ὁριοθετεῖται στὴν πνευματικὴ τριλογία του: Βραγγιανὰ Ἀγράφων καὶ Ἑλληνομουσεῖο Ἀγράφων (1991), Τὰ Γράμματα στὴν περιοχὴ τῶν Ἀγράφων κατὰ τὴν Τουρκοκρατία (2004) καὶ Ἄγραφα. Ἱστορία, Γεωγραφία, Μνημεῖα (2013).

  Στὸ πρῶτο, «Βραγγιανὰ Ἀγράφων καὶ Ἑλληνομουσεῖο Ἀγράφων» τὴ μοναδική, ἀξιόλογη μονογραφία γιὰ τὰ Μεγάλα Βραγγιανά, ὁριοθετεῖ τὸν τόπο μὲ γεωγραφικὰ καὶ μορφολογικὰ γνωρίσματα, ἀλλὰ καὶ τὰ ἱστορικὰ γεγονότα ποὺ διαδραματίστηκαν στὸν τόπο καὶ τὴν εὐρυτέρη περιοχὴ ἐνῶ ἀναδεικνύει τὶς λαογραφικὲς καὶ πολιτισμικὲς ἰδιατερότητες τῆς περιοχῆς. Ἀκόμη, ἀναφέρεται στὴν ἀνάπτυξη τῆς παιδεία ς τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας μὲ τὸ «Ἑλληνομουσεῖον Ἀγράφων», ἐνῷ δίνει μεγάλη ἔμφαση στὴν ἐκκλησιαστικὴ καὶ ἀρχιτεκτονικὴ   ἱστορία καὶ τέχνη ποὺ ἀναπτύχθηκε στὴν περιοχή στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων.

   Στὸ δεύτερο, «Τὰ Γράμματα στὴν περιοχὴ τῶν Ἀγράφων κατὰ τὴν Τουρκοκρατία» πραγματεύεται τὴν ἵδρυση καὶ λειτουργία τῶν Σχολῶν τῶν Ἀγράφων μὲ ἄξονα τὸν θεμελιωτὴ τῆς Παιδεἰας στὴν περιοχή, Εὐγένιο Γιαννούλη τὸν Αἰτωλό, ἀλλὰ καὶ τὸν μαθητή του τὸν φιλοστόργως βιογραφήσαντα τὸν δάσκαλό του, Ἀναστάσιο Γόρδιο. Περιγράφονται ἡ ἵδρυση καὶ λειτουργία τῶν Σχολῶν Καρπενησίου, Βραγγιανῶν  καὶ Φουρνᾶ καθὼς καὶ ἄλλων μικροτέρων σχολείων καὶ ἡ προσφορά τους στὸν Ἑλληνισμό.

  Μὲ τὸ τρίτο ὀγκῶδες ἔργο του «Ἄγραφα. Ἱστορία, Γεωγραφία, Μνημεῖα», προϊὸν ἐρευνητικοῦ μόχθου πολλῶν ἐτῶν, ὁλοκληρώνει τὸν κύκλο τῶν ἐρευνῶν του γιὰ τὴν ἱστορικὴ περιοχὴ τῶν Ἀγράφων ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια μέχρι τὶς μέρες μας καὶ παρουσιάζει μία ὁλοκληρωμένη εἰκόνα γιὰ τὰ Ἄγραφα στὴ διαδρομή τοῦ χρόνου ἐνῶ ἐμπλουτίζει μὲ ἐπάρκεια τὴν ἱστοριογραφία τοῦ τόπου.

 Ἐπὶ 16 ἔτη ἀρθρογραφοῦσε στὴν ἐφημερίδα τοῦ τόπου του «Μεγάλα Βραγγιανά - Ἑλληνομουσεῖον Ἀγράφων» μὲ παρεμβάσεις του ποὺ ἀφοροῦσαν θέματα ἱστορίας καὶ πολιτισμοῦ τῆς γενέτειράς του, τῶν Μεγάλων Βραγγιανῶν.

 Ὑπῆρξε ἱδρυτικὸ μέλος τοῦ Συλλόγου «Ἀναστάσιος Γόρδιος» καὶ κατὰ καιροὺς μέλος τοῦ Δ. Σ. ἐνῶ συμμετεῖχε στὶς δραστηριότητες καὶ τὸ γενικότερο ἔργο τοῦ Συλλόγου, καὶ μὲ τὴ φυσική του παρουσία ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ συμβουλευτική του συνδρομή. Γιὰ τὴ συμβολὴ του στὴν ἵδρυση καὶ λειτουργία τοῦ Συλλόγου «Ἀναστάσιος Γόρδιος» τιμήθηκε μὲ ἀναμνηστικὸ δίπλωμα σὲ εἰδικὴ ἐκδήλωση γιὰ τὰ 30 χρόνια λειτουργίας τοῦ Συλλόγου στὶς 24 Μαΐου 2009.*

Ὁ Χριστόφορος Ἀλεξάκης ψηφοφορεῖ
στὶς Ἀρχαιρεσίες τοῦ Συλλόγου «Ἀναστάσιος Γόρδιος

 Ἡ χρηστότης μὲ τὴν ὁποία πέρασε τὴ ζωή του καὶ τὸ ἦθος του συγκίνησε ὅλους τοὺς Ἀγραφιῶτες  ὅλους τοὺς ὁμοχώριούς του οἱ ὁποῖοι  τὸν προέπεμψαν μὲ συγκίνηση, στὴν τελευταία κατοικία του στὸ κοιμητήριο τοῦ Ἁγ. Ἀθανασίου Βραγγιανῶν, στὸ τόπο καὶ τὰ χώματα ὅπου εἶδε πρώτη φορὰ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου πρὶν 78 χρόνια. Ἡ πνευματική του παρακαταθήκη ἀλλὰ καὶ ὁ τόνος τῆς ζωῆς του, ἀπαύγασμα τῆς ἐσωτερικῆς πνευματικῆς του ζωῆς, θὰ μᾶς συντροφεύουν πάντα.

Ἡ μακαρία ψυχή του ἂς ἀναπαυθῇ εἰς  τοὺς κόλπους τῆς θείας εὐσπλαχνίας.

                                                                                    Κωνσταντῖνος Σπ. Τσιώλης

  *Δεῖτε  ἐδῶ  βίντεο μὲ τὸν χαιρετισμὸ τοῦ Χριστόφορου Ἀλεξάκη στὴν ἐκδήλωση γιὰ τὰ 30 χρόνια λειτουργίας τοῦ Συλλόγου «Ἀναστάσιος Γόρδιος» στὶς 24 Μαΐου 2009.