π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΟΝΤΙΚΑΚΗΣ, †17 Σεπτ. 2025*

«Ἡ δύναμη νὰ ζήσω, νὰ κινηθῶ, νὰ χορέψω, νὰ μάθω γλῶσσες, νὰ σπουδάσω, νὰ ἀναπτύξω αὐτὸ ποὺ μοῦ ἔχει δώσει ὁ Θεός, πρέπει ὅλα μέσα στὴν ἐκκλησία νὰ ἐμβαπτιστοῦν, νὰ νοηματοδοτηθοῦν καὶ νὰ χάσουν μιὰ ἐγωιστικὴ κεντρομόλο φορά, βρίσκοντας μιὰ ἀντίστοιχη ἀγαπητικὴ φυγόκεντρο. Νὰ βροῦμε τὰ πάντα καὶ στὴ συνέχεια νὰ τὰ δώσουμε στὸν ἄλλο κρυφά, ἀθέατα, χωρὶς κἂν τὴν ἀνάγκη εὐχαριστίας. Ἂς ξεχαστοῦμε, ἂς χαρεῖ ὁ κάθε εὐεργετημένος ἀπὸ τὰ ἀσήμαντα δῶρα μου, ἂς ζήσει εὐτυχισμένος, χωρὶς νὰ μὲ ξαναφέρει στὸ μυαλό του κι ἂς νιώσει ὅτι ἡ φύση του καὶ ἡ φύση ὅλων τῶν ἀνθρώπων εἶναι φύση καλὴ καὶ μάλιστα «καλὴ λίαν». Κι αὐτὴ ἡ ἐπίγνωση ἂς γίνει τρεῖς λέξεις: ‘‘Δόξα τῷ Θεῷ’’». † π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΓΟΝΤΙΚΑΚΗΣ

π. Βασίλειος Γοντικάκης †17.9.2025 «Ὑπάρχει ἕνα κάλλος ποὺ καταργεῖ τὸν θάνατο»

''Γιὰ τὸν Γέροντα Βασίλειο ἄλλοι πρέπει νὰ γράψουν. Πῶς τὸν ἔζησαν, πῶς κάθισαν κοντά του ζωὲς ὁλόκληρες καὶ πῆραν καρπούς. Ἀντίδωρα σμικρὰ λάβαμε καὶ θαυμάσαμε. Μιὰ φορὰ κοντὰ στὴν Πορταΐτισσα τὴν εὐχή του καὶ στὴν 15η Διεθνῆ Ἔκθεση Βιβλίου στὴν Θεσσαλονίκη ἤμασταν μαζί, στοὺς ὁμιλητές, γιορτάζοντας τὸν εὔχυμο ΔΟΜΟ. Τὸν πρωτογνώρισα διαβάζοντας Γιανναρά. Τὴν μεγάλη πηγή. Νὰ ἤμασταν τότε εἴκοσι ἐτῶν; Ἔψαξα τὰ βιβλία, τὶς κασετοῦλες μὲ τὶς ὁμιλίες στὰ ἀμφιθέατρα τῶν Σχολῶν. Τὸ ΕΙΣΟΔΙΚΟΝ θυμᾶμαι τὸ βρῆκα σὲ βιβλιοπωλεῖο, κάτω ἀπὸ τὰ Μετέωρα, εἶχε σταματήσει γιὰ λίγο τὸ ΚΤΕΛ Γρεβενῶν. Καὶ τὰ ἄλλα. Σιγά-σιγά. Νὰ ἀπορεῖς μὲ τὰ ἑλληνικά του, τὴν ὁρμὴ τοῦ λόγου, τὸ πέταγμα. (Ἐκεῖνο τὸ ἄρθρο πάλι, στὸ «Πρωτάτον» γιὰ τὴν ζωὴ στὴν Σκήτη της Ἰβήρων, τί φανέρωση! Σὰν νὰ φυσᾶ τὸ ἀεράκι καὶ νὰ σκορπίζει ἀπορίες καὶ θλίψεις). Πνευματικὴ λεβεντιά, ἀγέρωχος ἄνθρωπος, ὀργωμένος ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἕνα βλέμμα νὰ κουβαλᾶ τὸν Ἄθωνα καὶ νὰ διδάσκει ὄχι μὲ χαρτιά, ἀλλὰ ζῶντας. Τὴν εὐχή του νὰ ἔχουμε.

Ἀντώνης Ν. Παπαβασιλείου''

* Ἀπὸ τὸ 8σέλιδο ἀφιέρωμα τῆς ἐφημ. ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΥΤ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ (τῶν Γρεβενῶν), φ. 1135, 19.9.2025, σ. 11-18.